Reformaci posiadali własne ustawodawstwo, zarówno generalne jak i partykularne, dla poszczególnych prowincji, czyli tzw. statuty, i nim się kierowali. Przedmiotem specjalnej troski był dla nich ślub franciszkańskiego ubóstwa, a właściwie sposób jego interpretacji. Zewnętrznym tego wyrazem było m.in. budownictwo, czyli zespoły kościelno-klasztorne oraz ich wystrój i wyposażenie, co również znalazło swoje odbicie i usankcjonowanie prawne w ustawodawstwie zakonnym.

         „Słownik artystów reformackich w Polsce" o. Adama J. Błachuta jest pierwszym tego rodzaju zbiorem, który w sposób systematyczny gromadzi biogramy (a jest ich w sumie 219) zakonników, którzy w ramach własnego zakonu i głownie na jego potrzeby pracowali w swoich różnorodnych zawodach artystycznych. Słownik, który jest efektem bardzo starannej pracy opartej na badaniach źródłowych i archiwalnych, zestawia informacje biograficzne, tak o artystach w ścisłym tego słowa znaczeniu (architekci, rzeźbiarze, malarze, złotnicy), jak też o różnego rodzaju rzemieślnikach (kamieniarze, murarze, stolarze, kowale, itd.). Charakter biogramów dostarcza wielu informacji o życiu i działalności artystów, a umieszczone podstawy źródłowe stanowią podstawę do dalszych badań naukowych.

Autor: Adam Jan Błachut ISBN: 83-89729-68-7Wydawnictwo: Neriton.