Święty Franciszek z Asyżu (Asyż, 1181/2 - 3 październik 1226), powszechnie zwany Biedaczyną z Asyżu, jest jednym z najbardziej znanych świętych Kościoła Katolickiego. Jego grób przyciąga każdego roku tysiące pielgrzymów z całego świata, a miasto Asyż – przez wzgląd na swego najznakomitszego obywatela – jest określane powszechnie jako miasto-symbol pokoju, zwłaszcza po tym jak gościło przedstawicieli wielkich religii świata, którzy zgromadzili się tutaj w 1986 i 2002, aby wspólnie modlić się o pokój.

Bardzo trudno jest w kilku słowach przedstawić bogactwo osobowe i ukazać drogę do świętości Franciszka, który wywarł tak wielki wpływ na odrodzenie się życia religijnego w XIII wieku i który, mimo upływu czasu, nadal oczarowuje ludzi niezależnie od wyznawanej wiary, inspiruje artystów, ludzi nauki i polityki. Papież Benedykt XVI w czasie swojej wizyty w Asyżu (17 czerwca 2007) ukazał go jako wzór dla wszystkich tych, którzy sprzeciwiają się wszelkim przejawom gwałtu i nienawiści, szczególnie zaś tym formom agresji, które w religii pragną szukać swego uprawomocnienia. Wskazał także na Franciszka jako na wzór świętości i wierności Chrystusowi, który może pomóc dzisiejszemu człowiekowi odkryć miarę własnej wielkości (świętość). Franciszek prowadzi do Chrystusa i uczy wyznawać i kochać Go „prawdziwą wiarą, niezachwianą nadzieją i doskonałą miłością”.

Franciszek (Jan Bernardone) urodził się 1181 lub 1182 r., w bogatej rodzinie kupieckiej. Lata jego wczesnej młodości upływały w klimacie beztroskiej zabawy w gronie rówieśników. Wielki wpływ na jego duchową przemianę miała wojna z Perugią, w której brał udział i która zakończyła się dla niego pobytem w niewoli (1203). Pobyt w więzieniu i późniejszy czas rekonwalescencji otworzyły drogę ku przemianie. Decyduje się wziąć udział w krucjacie (1204-1205), jednak na skutek tajemniczego snu przeżytego w Spoleto nie dociera do portu w Lecce. Wraca do Asyżu, gdzie jego życie ulega radykalnej zmianie. Zaczyna przebywać z ubogimi i trędowatymi, którym rozdaje mienie swego ojca. Około roku 1205 słyszy głos z krzyża San Damiano: „Franciszku, idź odbuduj mój dom, gdyż cały popada w ruinę”. Wydarzenie to stanowi punkt zwrotny w życiu Franciszka. Opuszcza dom rodzinny, przywdziewa strój pokutny i zaczyna oddawać się życiu modlitwy, posługi ubogim i odbudowie okolicznych świątyń. Wkrótce przyłączają się do niego pierwsi towarzysze (Bernardo di Quintavalle, Pietro Cattani, Filippo Longo i inni). Wraz z nimi zaczyna oddawać się działalności apostolskiej głosząc Słowo Boże.

W roku 1209 papież Innocenty III zatwierdza ustnie sposób życia nowej wspólnoty. Bracia osiedlają się przy kościele Santa Maria degli Angeli, gdzie w Niedzielę Palmową 1211 r. otrzymuje strój zakonny pierwsza kobieta zafascynowana sposobem życia św. Franciszka: św. Klara. Wspólnota mniszek św. Klary skupi się następnie wokół kościoła św. Damiana.

Ideał życia ukazany przez Franciszka szybko rozprzestrzenia się. W 1217 roku Franciszek przewodniczy pierwszej kapitule generalnej zakonu, podczas której wspólnota krystalizuje się. Bracia zostają wysłani do Palestyny i innych krajów Europy (Niemcy, Francja, Hiszpania). Sam Franciszek przyłącza się do piątej krucjaty i w 1219 r. wyrusza do Palestyny i Egiptu, gdzie spotyka się z sułtanem Malik al-Kāmilem zdobywając jego wielki szacunek.

W roku 1223 bullą „Solet annuere” papież Honoriusz III ostatecznie zatwierdza Regułę zakonu (Braci Mniejszych). Tego samego roku Franciszek przywołuje także wspomnienie chwili narodzin Chrystusa organizując w Greccio przedstawienie misterium Wcielenia Bożego Syna.

Poświęcając się głoszeniu Dobrej Nowiny nie zaniedbuje życia kontemplacyjnego. Często ucieka w miejsca odosobnione, gdzie całkowicie oddaje się kontemplacji i umartwieniu. W czasie jednej z tych chwil odosobnienia w 1224 r., na górze La Verna otrzymuje stygmaty, znaki męki Chrystusa.

Umiera 3 października 1226 r., wyczerpany ciągłymi umartwieniami i chorobą, lecz błogosławiący w godzinie odejścia wszystkie stworzenia wraz z siostrą śmiercią cielesną. Zostaje ogłoszony świętym w 1228 r. przez papieża Grzegorza IX. Ciało jego od 1230 r. spoczywa w bazylice wybudowanej na jego cześć w Asyżu.

Pisma św. Franciszka i św. Klary w języku polskim: http://www.ofm.pl/pisma/spis.htm