Reformaci prowincji wielkopolskiej pw. Św. Antoniego przybyli do Włocławka w 1625 r., zaproszeni przez bpa Andrzeja Lipskiego i osadzeni przy istniejącym kościele pw. Św. Stanisława, położonym nad Wisłą, w pobliżu katedry. Z powodu niebezpieczeństwa powodzi oraz szczupłości miejsca w roku 1644 przenieśli się do wybudowanego dla nich klasztoru i kościoła pw. Wszystkich Świętych. Zespół wzniesiono w latach 1639-1644 z fundacji mieszczan włocławskich Wojciecha i Doroty Romatowskich. Konsekracji kościoła dopełnił bp Piotr Mieszkowski, sufragan włocławski, 17 października 1644 r. W roku 1768 kościół otrzymał jednolite snycerskie wyposażenie wnętrza. W roku 1650 z fundacji Marii Żuchowskiej dobudowano od strony północnej kaplicę ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP. W latach 1842 wzniesiono obok istniejącej nową kaplicę. W latach 1912-13 wyburzono ściany dzielące kaplicę i dobudowano do nich dwa przęsła, tworząc wraz z kaplicami nową nawę boczną wzdłuż nawy i prezbiterium. Budynek klasztorny wzniesiony razem z kościołem był przebudowany i powiększony w latach 1735 i 1795.
W czasie kasaty 1864 r. klasztor uniknął likwidacji jako tzw. etatowy. W latach 1906-1907 klasztor obsadzono młodymi zakonnikami z Galicji, z czym wiązano próbę odrodzenia zakonu na ziemiach Królestwa Polskiego. Próba nie przyniosła pełnego rezultatu ze względu na niesprzyjające okoliczności zewnętrzne. W roku 1919 klasztor przyłączono do prowincji Matki Bożej Anielskiej.
W czasie II wojny światowej wszystkich zakonników aresztowano i wywieziono do obozu koncentracyjnego w Dachau. W kościele odprawiały się nabożeństwa dla Niemców. W roku 1945 zakonnicy ponownie objęli kościół i klasztor.
W roku 1960 zaprowadzono w kościele całodzienną adorację Najświętszego Sakramentu, zaś 26 lipca 1969 r. erygowano przy nim parafię pw. Wszystkich Świętych. W ostatnich latach wykonano prace wokół nowych pomieszczeń dla potrzeb parafii i rozbudowy klasztoru.
W bocznej kaplicy kościoła znajduje się łaskami słynący Obraz Matki Bożej Łaskawej Niezawodnej Nadziei. Obraz ten namalowany na płótnie w srebrnej sukience ze złotymi ozdobami ofiarował klasztorowi Roch Piasecki, ekonom dóbr Święte, należących do Włocławskiej Kapituły Katedralnej. Obraz zasłynął łaskami już w Świętem. Zrazu obraz zawieszono w kaplicy zakonnej, ale na prośbę wiernych przeniesiono go do ołtarza w specjalnie zbudowanej kaplicy. Nasi przodkowie nazywali ten obraz „Obrazem łaskami słynącym” albo „Obrazem cudownym”. Matce Bożej ofiarowywali cenne wota, korale i bursztyny. Najstarsze wota, które się zachowały pochodzą z roku 1753. W czasie II wojny światowej obraz jako dzieło sztuki został wywieziony do Niemiec. Zakonnicy byli przekonani, że na zawsze utracili ten „Skarb”. Okazało się, ze po rewindykacji był przechowywany w pałacu biskupim we Włocławku. W roku 1998 dzięki życzliwości biskupa włocławskiego Bronisława Dembowskiego powrócił na dawne miejsce. Kult Matki Bożej w obrazie Pani Łaskawej z roku na rok wzrasta, czego dowodem są liczne wota przynoszone jako podziękowanie za otrzymane łaski. Wierni doznają wielu łask duchowych i cielesnych. Uroczysta koronacja obrazu Matki Bożej Łaskawej Niezawodnej Nadziei złotymi koronami poświęconymi przez papieża Benedykta XVI, odbyła się w Katedrze Włocławskiej 2 października 2010 r.
Klasztor i parafia p.w. Wszystkich Świętych
pl. Wolności 6
87-800 Włocławek
tel. 54-232-40-46
e-mail: wloclawek.franciszkanie@gmail.com
więcej informacji na: www.wloclawek.franciszkanie.pl
