Pokój i Dobro!                                                                                                                                     3.12.2012

„W przyszłym roku w Jerozolimie!”. Słowa tęsknoty, nadziei i modlitwy wypowiadane podczas wieczerzy paschalnej przez mieszkających w diasporze Żydów mogą być jednym z haseł rozpoczętego Roku Wiary. Kilka dni temu ojciec dyrektor Tadeusz Rydzyk zaprosił rodzinę Radia Maryja na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Po listopadowym spotkaniu z Ojcem Świętym Benedyktem XVI, Piotrem naszych czasów oraz uczczeniu grobów apostołów i papieży w Rzymie rodzina Radia Maryja przybędzie w marcu przyszłego roku na pielgrzymkę do Ojczyzny Jezusa. Pielgrzymka ta będzie miała podwójny charakter. Będzie dziękczynieniem za 21 lat działalności Radia Maryja oraz prośbą o dobre przeżycie Roku Wiary. „Ahlan wa sahlan” – czyli czujcie się już dzisiaj mile powitani!
Organizatorem tych wyjątkowych rekolekcji w drodze są Bracia Mniejsi z Komisariatu Ziemi Świętej w Krakowie. Komisariaty są oficjalnym przedstawicielstwem franciszkańskiej Kustodii Ziemi Świętej opiekującej się od prawie ośmiu wieków Miejscami Świętymi w imieniu Kościoła katolickiego i Stolicy Apostolskiej. Krakowski Komisariat wydaje od wielu już lat kwartalnik, na łamach którego bibliści, historycy oraz przewodnicy poruszają tematy związane z Ziemią Świętą. Wszystkich zainteresowanych poznaniem Ojczyzny Jezusa oraz pragnących dobrze przygotować się na pielgrzymkę zachęcam do zapoznania się z tym periodykiem. Kwartalnik „Ziemi Święta” można zamawiać bezpośrednio w Komisariacie w Krakowie, przy ul. Reformackiej 4.
Rozpoczęliśmy okres Adwentu, który charakteryzuje radość oczekiwania. Ewangelista Łukasz zaprasza na początku naszej adwentowej drogi następującymi słowami: „Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie” (Łk 21, 36). Życie chrześcijańskie jest pielgrzymowaniem, stąpaniem mocno po ziemi ze wzrokiem utkwionym na ostatecznym celu jakim jest Jerozolima niebieska. Wszyscy jesteśmy w drodze prowadzącej z naszej wewnętrznej niewoli do wolności „dzieci Bożych”. Hebrajską modlitwę: „w przyszłym roku w Jerozolimie” można więc zinterpretować nie tylko w wymiarze geograficznym, jako zaproszenie do nawiedzenia Świętego Miasta, lecz również w sensie duchowym. Nie jest ważne czy ktoś przebywa w Jerozolimie, w Nowym Jorku czy w Toruniu. Czasami mieszkając w Toruniu jest się bliżej Jerozolimy, niż mieszkając w jej sercu czyli w Starym Mieście.
Pielgrzymowanie w Biblii jest obecne na wiele sposobów. Człowiek biblijny jest ciągle „w drodze”, przemierza przestrzenie w sensie dosłownym i przenośnym. Można zaryzykować twierdzenie, że pielgrzymowanie jest obecne w Biblii, gdyż jest jednym z najbardziej podstawowych wyrazów bycia człowiekiem. Pielgrzymowanie przypomina człowiekowi jego kondycję, jako istoty „w drodze”. Wiele jest powodów, które z jednej strony uzasadniają pielgrzymowanie, a z drugiej do niego wręcz wzywają. Najważniejszy z nich, bo decydujący o naturze pielgrzymowania, to powód religijny. Pielgrzymowanie w sensie religijnym charakteryzują trzy istotne aspekty: intencja odbycia podróży jako pielgrzymki, miejsce uważane za święte oraz nawiedzenie tego miejsca.
Pielgrzymujemy do ziemi Abrahama, Jakuba i Izaaka, aby lepiej zrozumieć Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Ta ziemia to „piąta ewangelia”, czyli konkretne wydarzenia Objawienia Bożego, które czyta się przez pryzmat geografii, historii i archeologii biblijnej. W Ziemi Świętej odczytując Pismo Święte trzeba się nim zauroczyć, jako historią zbawienia świata i każdego z nas. W konsekwencji pielgrzymka umacnia wiarę i odbudowuje świadomość własnego powołania do niesienia prawdy ewangelii i miłości Boga coraz bardziej zlaicyzowanej społeczności. Przybywając bowiem do Jerozolimy spotyka się Boga i doświadcza się jego miłosiernej miłości. Klękając obok Kalwarii przy pustym Grobie Pana Jezusa nie można ograniczyć się tylko do aktu pobożności i kontemplacji tajemnicy zbawienia. To najważniejsze sanktuarium wskazuje nam pole naszego działania, jako świadków Zmartwychwstałego w Jerozolimie i aż po krańce ziemi (por. Dz 1,8). Kto doświadczył odkupieńczej miłości powinien czuć się posłany do wszystkich z orędziem pojednania i pokoju. Jerozolima, gdzie dopełniła się historia objawienia w zbawczym dziele Syna Bożego, pozostanie na zawsze dla wierzących miejscem pomagającym pojąć, „czym jest szerokość i długość, wysokość i głębokość” miłości Chrystusa (por. Ef 3, 18-19).
Wśród przykazań kościelnych nie ma wzmianki o pielgrzymowaniu. Niemniej jednak każdy wierzący powinien odczuwać potrzebę nawiedzenia Miejsc Świętych przynajmniej raz w życiu. Palestyńska ziemia oferuje piękno różnorodnych krajobrazów, bogatą historyczną spuściznę z archeologicznymi świadectwami oraz możliwość spotkania z wielokulturową społecznością reprezentującą trzy najważniejsze religie świata. Dla chrześcijanina jednak najważniejszym aspektem jest poznanie szlaków i miejsc, w których są ślady Jezusa. Pobyt w Nazarecie, nad Jeziorem Tyberiadzkim, w Kafarnaum, w Betlejem i w Jerozolimie... oznacza dla wierzącego „powrót do domu”, do źródeł własnej wiary i ewangelicznego programu życia.
Na czas Adwentu, który jest szkołą czekania, przyjmijmy postawę zaproponowaną nam przez Ewangelistę Łukasza: „Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie”.

 

jk