Witam radośnie na adwentowym szlaku.
W felieton opowiedziałem o historii świętowania Niepokalanej z Jerozolimie...
i Jej polecamy się na ostatni odcinek przygotowania do Bożego Narodzenia.

Jednym z trudniejszych i dość stresującym zadaniem ostatnich dni było podjęcie decyzji kto dostanie bilet na Pasterkę do Betlejem.
Jak każdego roku zgłoszenia prawie trzykrotnie przekroczyły liczbę wydawanych wejściówek.
Pierwsze rozdanie mamy już za sobą... ale jak zawsze liczne są "sierotki Marysie i krasnoludki" co czekają na ostatnią chwilę...
I o nich też trzeba pomyśleć... choć wolnych biletów już oficjalnie nie ma!

Zapewniam o pamięci w modlitwie... i przesyłam pozdrowienia

o. Jerzy

Pokój i Dobro!                                                                                                                                  10.12.2012

W naszą adwentową drogę wpisała się uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Maryja nie rozprasza nas w oczekiwaniu skoncentrowanym na Chrystusie, który ma przybyć. Nie odwracamy się od Jezusa, bo pomiędzy matką a Synem nie ma żadnej sprzeczności. Maryja jest pierwszą wśród „pokornych i ubogich służebnic Boga”. Została wybrana i obdarzona przywilejami, w tym uwolnieniem od grzechu pierworodnego, jako Matka Syna Bożego.
Kult Maryi jest zjawiskiem szczególnym i niezwykle istotnym w chrześcijaństwie. Dzisiejszy kształt tego kultu zawdzięczamy wielowiekowej tradycji, pobożności ludowej, dyskusjom teologów i postanowieniom soborów. Bardzo cennym dokumentem świadczącym o kulcie Maryi, Niepokalanej Dziewicy jest nazaretańska Grota Zwiastowania. O sakralnym charakterze tego miejsca świadczą między innymi odkrycia archeologiczne. Do najsłynniejszych zalicza się, wyryta na podstawie kolumny grecka inwokacja Chaire Maria – Zdrowaś Maryjo, czyli pierwsze słowa pozdrowienia anielskiego. Pochodzi ona z budowli w stylu synagogalnym z przełomu II i III wieku. W modlitwie „Zdrowaś Maryjo, pełna łaski” chrześcijanie pierwszych wieków nie tylko wyrażali ich pobożność. Było w niej zawarte również intuicyjne przekonanie wiary, iż Maryja od chwili poczęcia miała udział w pełnej świętości Boga przez zachowanie od zmazy grzechu pierworodnego.
Czytając uważnie Ewangelie, musimy zauważyć, że Niepokalana Dziewica z Nazaretu, jest obecna w decydujących momentach życia jej Syna Jezusa Chrystusa. Jej obecność jest jednak dyskretna i wyciszona. Od zarania wiary chrześcijańskiej, uczniowie Jezusa modlili się do Jego Matki słowami wypowiedzianymi przez Archanioła Gabriela „Ave Maryja”. Magnificat, antyfony i hymny są najstarszymi formami modlitw i stanowią uniwersalne dziedzictwo kultu maryjnego w Kościele katolickim, prawosławnym oraz we wszystkich Kościołach obrządków wschodnich. Jedną z najstarszych modlitw do Maryi jest dobrze nam znana antyfona: „Pod Twoją obronę uciekamy się święta Boża Rodzicielko (gr. Theotókos)”. Modlitwa ta pochodzi z III wieku.
Zaczątkiem święta Niepokalanego Poczęcia była celebrowana od połowy VI wieku w Jerozolimie uroczystość Narodzin Maryi. Po soborze w Efezie (431) na obszarze całego Imperium, a szczególnie w Jerozolimie, kult Maryi rozwinął się w bardzo szybkim tempie. Nie przeszkodziły w tym rozwoju często nieprzychylne warunki polityczne. Przykładem takiego okresu było panowanie muzułmanów i perypetie jakie zarówno franciszkanie jak i inni pątnicy musieli przechodzić, aby uczcić grotę narodzin Maryi w Jerozolimie. Od XIII wieku, krypta kościoła zamienionego po upadku Królestwa Łacińskiego na szkołę koraniczną, była zamknięta i niedostępna dla chrześcijan. Przez ponad 650 lat jedynym możliwym zejściem do groty było nieduże okno, przez które spuszczano się po sznurze do wnętrza. Według opisów pielgrzymów, nieduża grota w stylu groty Narodzenia w Betlejem była ozdobiona malowidłami przedstawiającymi chwalebne Narodzenie Maryi. Kustosz Ziemi Świętej Francesco Suriano w relacji z końca XV wieku, pisze, że kierowany wielkim nabożeństwem do Maryi wielokrotnie nawiedził tę grotę. Według opisu ojca Bonifacego z Raguzy z 1555 r. franciszkanie odprawiali Mszę św. 8 września, w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Zgodnie z dekretem władz tureckich była to Msza recytowana – precyzuje franciszkanin – ponieważ w tym samym dniu była celebrowana uroczysta eucharystia w kościele Grobu Maryi w Dolinie Jozafata. Podczas gdy ojciec Suriano żali się, że w Grobie Maryi nie mógł celebrować Mszy św., o. Bonifacy z Raguzy, pisząc 50 lat później, poświadcza już tę praktykę.
Ówczesny kustosz informuje ponadto, że 8 grudnia, „w święto Niepokalanego Matki Bożej w krypcie kościoła św. Anny była sprawowana liturgia w ten sam sposób i porządek jak w święto Narodzin Najświętszej Maryi Panny”. To świadectwo potwierdza, iż co najmniej od połowy XVI wieku, w Jerozolimie synowie św. Franciszka celebrowali uroczyście tajemnicę Niepokalanego Poczęcia. Kroniki podają, że po liturgii w krypcie kościoła zamienionego na szkołę muzułmańską bracia schodzili procesyjnie do kościoła grobu i wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Dolinie Jozafata śpiewając antyfony i hymny maryjne. Najpiękniejszą franciszkańską antyfoną ku czci Niepokalanej Dziewicy jest „Tota pulchra es, Maria” – „Całaś piękna jest, Maryjo, i zmazy pierworodnej nie ma w Tobie…”, której tekst powstał w XIV wieku.
Od 1878 roku kościołem św. Anny i grotą narodzenia Matki Bożej w Jerozolimie opiekują się Misjonarze Afryki, zwani popularnie Ojcami Białymi od koloru habitów. Dwie historyczne pielgrzymki franciszkanów zostały obecnie zredukowane do jednej, która odbywa się 8 września w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Co roku głównym celebransem jest jeden z franciszkanów. Pielgrzymki do groty Narodzin Maryi, realizowane mimo przeciwności, są jednym z najbardziej oczywistych dowodów miłości i pobożności synów św. Franciszka do Matki Bożej. Szerzenie pobożnych praktyk oraz zaangażowanie w teologiczne dysputy uczyniły z franciszkańskiego zakonu pioniera kultu Niepokalanego Poczęcia Maryi, w myśl mądrościowej zasady: „tak się modli jak się wierzy i tak się wierzy jak się modli”.

jk