Ponawiam najlepsze życzenia w oktawie Wielkanocy.

Święta mieliśmy piękne… bogate w duchowe przeżycia oraz pełne słońca i braterskiej radości.
Z powodu zimy mój felieton nie został wyemitowany w Radiu Maryja… ale zapraszam do lektury, bo emanuje z niego wielkanocne ciepło.
Przesyłam promyki Bożego Miłosierdzia z Jerozolimy oraz wiosenne pozdrowienia z Emaus…

brat Jerzy

Pokój i Dobro!                                                                       01.04.2013

„Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego. Zmartwychwstał. Nie ma Go tu! Oto miejsce, gdzie Go położyli” (Mk 16,6). Słowa Anioła skierowane do niewiast, które wczesnym rankiem, dzień po szabacie, poszły z wonnościami do grobu przenoszą nas do źródeł naszej wiary i zakorzeniają nasze świętowanie Wielkanocy w historii oraz geografii biblijnej.

Pielgrzymi przebywający w Jerozolimie w czasie Triduum Paschalnego wraz z wiernymi lokalnej katolickiej wspólnoty byli nie tylko uczestnikami świętych obrzędów, lecz przede wszystkim czcicielami miejsc, gdzie ukrzyżowano Jezusa oraz gdzie po złożono w grobie. Grób Pana Jezusa jest pusty. Dla wierzących w Chrystusa jest on czcigodną relikwią Jego zmartwychwstania.

Celebracje Triduum Paschalnego w Jerozolimie charakteryzują dwa uzupełniające się aspekty. Pierwszym jest samo miejsce święte, czyli usytuowanie ewangelicznego wydarzenia w konkretnym miejscu, poświadczonym przez nieprzerwaną część oraz zatwierdzonym przez Kościół. Drugim aspektem jest medytacja Słowo Bożego Starego i Nowego Przymierza objawionego na palestyńskiej ziemi. Bardzo często w moich felietonach podkreślałem ten pierwszy aspekt, który doskonale streszcza określenie Ziemi Świętej jako Piątej Ewangelii. Nasza wiara nie jest zbudowana na mitach, ale na historycznym fundamencie. Śmierć i zmartwychwstanie Pana Jezusa ma swój czas i konkretne miejsce… Jerozolimę, wzgórze Golgoty i wykuty w skale grób.

Dzisiaj pragnę podkreślić jak bardzo ważna w jerozolimskiej liturgii jest medytacja Słowa Bożego. Już św. Hieronim upominał, że nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa. Dlatego posoborowa reforma liturgiczna, jaką również franciszkanie wprowadzili w wielogodzinny czas celebracji przeznaczony przez prawo Status quo dla katolików w bazylice Bożego Grobu opiera się głównie na biblijnych tekstach. Myślę, że tylko w Jerozolimie w Wielkim Tygodniu medytuje się mękę Pana Jezusa w oparciu o wszystkie cztery wersje Ewangelistów. Podczas uroczystej Mszy św. Niedzieli Palmowej, w bazylice Grobu Pańskiego została odśpiewana Pasja według św. Łukasza. W Wielki Wtorek w sanktuarium Biczowania w czasie Eucharystii wysłuchaliśmy ewangelię św. Mateusza, a w Wielką Środę w bazylice Konanie w Getsemani kantorzy wyśpiewali wersję św. Marka. Na koniec w Wielki Piątek na Golgocie zgodnie z liturgicznym przepisem została uroczyście proklamowana Pasja według św. Jana. Podczas śpiewu Męki Pańskiej w miejscu, gdzie miał stać krzyż Zbawiciela kantor wyśpiewał słowa: „Tutaj Jezus skłoniwszy głowę wyzionął ducha”.

Kilkugodzinne liturgie Triduum Paschalnego nie różnią się zasadniczo od liturgii sprawowanych w naszych świątyniach. Charakterystyką jerozolimskich ceremonii oprócz samego miejsca jest wykorzystanie najdłuższej wersję proponowanych czytań. W ten sposób liturgia staje się medytacją tajemnicy historii zbawienia zapowiedzianej w Starym Testamencie i zrealizowanej w osobie Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. Tylko w nielicznych wspólnotach została zachowana tradycja tzw. Ciemnej Jutrzni. W Jerozolimie jest ona do dziś, w zreformowanej formie, jednym z ważnych momentów Triduum Paschalnego. Swoimi korzeniami sięga liturgii celebrowanej w Jerozolimie już w czasach bizantyńskich, a dzisiaj zastępuje brewiarzową Godzinę Czytań oraz nieszpory. Otwiera ją sugestywna liturgia światła, przypominająca tajemnicę zmartwychwstania i miejsce, w którym dokonało się nasze zbawienie. Już w Wielką Środę w bazylice Bożego Grobu w popołudniowych godzinach przez prawie dwie godziny śpiewano psalmy i fragmenty Pisma Świętego przywołujące lament Pana Jezusa nad Jerozolimą, Jego namaszczenie podczas uczty w Betanii, zapowiadające śmierć i pogrzeb oraz kulisy zdrady Judasza, który ustalił z kapłanami świątyni cenę za Jezusa.

W Wielki Czwartek jerozolimska liturgia skoncentrowała się na medytacji mowy pożegnalnej Jezusa wygłoszonej w czasie Ostatniej Wieczerzy, przekazanej nam przez Ewangelistę Jana. Jest tam zapowiedź prześladowań, ale i nadzieja płynąca z obietnicy powrotu Zbawiciela. Trzecia medytacja tekstów biblijnych, podczas Triduum Paschalnego zastępująca Ciemną Jutrznię została odprawiona w Wielki Piątek. W pierwszej części wybrane fragmenty Starego Testamentu ukazały wymiar zbawczy misterium paschalnego. Kolejne teksty ze Starego i Nowego Testamentu oprócz teologicznego wymiaru miały przede wszystkim charakter wspomnienia męki i śmierci Pana Jezusa.

Kulminacyjnym momentem proklamacji objawionego Słowa była procesja rezurekcyjna. Na zakończenie wielkanocnej Mszy św. podczas procesji, która trzy razy okrąża kaplicę Bożego Grobu i przeszła na koniec obok Golgoty diakoni na gregoriańskie melodie odśpiewali po łacinie cztery wersje Ewangelistów obwieszczające radosną nowinę o zmartwychwstaniu Pana. Jerozolimska rezurekcja celebrowana w miejscu, skąd Pan Jezus zmartwychwstał w symboliczny sposób przekazała w cztery strony świata radosną paschalną wiadomość. „Nie ma Go tu! Oto miejsce, gdzie Go położyli”.

Jako świadek pustego grobu, tej historycznej relikwii zmartwychwstania, pragnę przesłać wszystkim wielkanocne życzenia. W Roku Wiary, pielgrzymując z Kościołem po drogach doczesnego świata musimy skierować nasz wzrok na niebo. „Nie mamy tutaj bowiem trwałego miasta...” (por. Hbr 13,14). Tam oczekuje nas Zmartwychwstały Zbawiciel. Otwórzmy się na Niego i na Jego miłość!

J. Kraj OFM