23 lutego
Na wizytację ze zbrojną eskortą… O. FILIP WOYNAROWICZ
Marcin Woynarowicz urodził się w Szeginiach w Ziemi Przemyskiej około roku 1717. Mając lat 16 rozpoczął franciszkańskie życie zakonne w MAŁOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW. Dnia 7 września 1733 r. w wielickim nowicjacie przywdział habit Serafickiego Ojca a jako niebieski patron przydzielony mu został św. Filip Benicjusz. Po ukończeniu studiów filozoficznych w Zamościu, a w czasie teologicznych we Lwowie otrzymał święcenia kapłańskie z rąk miejscowego arcybiskupa Mikołaja Wyżyckiego. Uroczystość miała miejsce we lwowskim kościele OO. Reformatów pw. św. Kazimierza 26 lipca 1741 r.
W roku 1746 wraz z dziewięćdziesięciu trzema współbraćmi przeszedł do nowoutworzonej KUSTODII RUSKIEJ p.w. Matki Bożej Bolesnej (od 1763 – PROWINCJI). Pełnił wiele odpowiedzialnych urzędów, poczynając od lektora filozofii w Rzeszowie, Zamościu, Przemyślu i Rawie Ruskiej, kaznodziei w Chełmie i Sądowej Wiszni oraz misjonarza apostolskiego w Dederkałach (tamże, jak również w Kryłowie i Chełmie, był prefektem misji) i lektora teologii we Lwowie… W roku 1747 mianowany został współpracownikiem o. Stanisława Kleczewskiego OFMRef, komisarza do sprawy fundacji klasztoru we Włodzimierzu Wołyńskim (niestety nie zrealizowanej). Był gwardianem w Dederkałach (cztery lata), Rawie Ruskiej (dwa) i Sądowej Wiszni (dwa), gdzie także przez pięć lat kierował nowicjatem jako magister. Z tym też klasztorem związanych było kilkanaście ostatnich lat jego życia, gdzie też od r. 1785 należał już do PROWINCJI GALCYJSKIEJ p.w. Matki Bożej Bolesnej, obejmującej swoim zasięgiem wszystkie klasztory PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ i RUSKIEJ znajdujące się w zaborze austriackim. Tam też zmarł 23 lutego 1793 r.
Przez szesnaście lat był w zarządzie najpierw KUSTODII a następnie PROWINCJI RUSKIEJ, z czego lat dziesięć pełnił urząd definitora, trzy – kustosza a w latach 1775-78 prowincjała. W roku 1762 zarząd generalny zakonu powierzył mu urząd KOMISARZA GENERALNEGO w PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ.
Przed kongresem roku 1771 ówczesny prowincjał, o. Konstanty Lisowski OFMRef, powierzył mu misję wizytowania braci w Dederkałach, Krzemieńcu i Żorniszczach. Dla wykonania tego zadania przydzielono mu niewielką zbrojną eskortę, która miała go ochraniać, szczególnie w drodze do ostatniego z wymienionych klasztorów, oddalonego znacznie od innych a za to znajdującego się stosunkowo blisko Humania, w którym dokonała się trzy lata wcześniej okrutna rzeź ludności polskiej i żydowskiej, miejscowej i szukającej tam schronienia, podczas tzw. koliszczyzny (powstania ukraińskich hajdamaków).
