2 czerwca

…imię Ojca Chorych sobie wyjednał… o. FRANCISZEK WYSZEŃSKI

Stefan Wyszeński (częściej zapisywany jako Wyszyński), syn Dominika i Katarzyny, przyszedł na świat w roku 1708 w Sądowej Wiszni, gdzie też ochrzczony został przez miejscowego wikariusza, ks. Jana Głuskiego (chrzestnymi rodzicami byli Józef Byczkowski i Teresa Betnarska).

W nekrologu zamieszczonym w kronice klasztoru złoczowskiego czytamy: „Do lat przyszedłszy uczuwał w sobie chęć wstąpienia do zakonu, rodzice jednak oddali go do szkół i stanowi duchownemu świeckiemu poświęcili. Kiedy już był prebendarzem (wg innych źródeł: komendarzem kościoła parafialnego) w Wiszni, mieście rodzinnym, w 41 roku życia swego postarał się o pozwolenie wstąpienia do zakonu OO. Reformatów”. Dnia 28 września 1749 roku, podczas odbywającej się we Lwowie pierwszej kapituły kustodialnej został przyjęty do zakonu i skierowany do klasztoru w swoim rodzinnym mieście.

„W Wiszni (KUSTODIA,a od 1763 r. PROWINCJA RUSKA pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej) nowicjat kończył, rozpocząwszy takowy w dzień św. Franciszka 4 października roku 1749. Po złożeniu ślubów uroczystych, tegoż samego dnia roku następnego, przez kolejne dwa lata uzupełniał studia z zakresu teologii moralnej w Dederkałach Wielkich na Wołyniu. Pozostał tam jeszcze przez rok po czym przeniesiony został do klasztoru złoczowskiego, gdzie był m.in. kaznodzieją i wikarym domu…

 (…) Dla ubogich i dla chorych był bardzo miłosierny, tak, że w całej okolicy (…) imię Ojca Chorych sobie wyjednał.  Tak wielu zbiegało się do niego, iż zaledwie przez cały dzień pracy około nich podołał. (…) Skutecznie kazał, a zawsze prawych obyczajów będąc, dobrym przykładem przyświecał i budował. (…) Zaopatrzony św. Sakramentami, w 60. roku życia, w dzień przeniesienia ciała św. Dydaka (2 czerwca 1767 r.), w przytomności całego zgromadzenia, z sił żywotnych wycieńczony, ducha Bogu oddał. W assystencji kleru łacińskiego i ruskiego oraz OO. Pijarów dnia trzeciego zwłoki jego w grobie naszym kościółka tego drewnianego umieszczono”.