1 maja

Z KRAKOWA PRZEZ RUŚ DO ZIEMI ŚWIĘTEJ I EGIPTU… o. Wawrzyniec Żwański (Klapperon)

[Zakonnik, który z bliżej nieznanych przyczyn zmienił nazwisko; nowe (Żwański) pojawiło się w dokumentach zakonnych po raz pierwszy w roku 1769, po raz drugi i ostatecznie w 1773].

Urodził się w Krakowie. Na chrzcie świętym, który otrzymał w miejscowej parafii pod wezwaniem Wszystkich Świętych dnia 20 marca 1728 roku, nadano mu imiona Józef Joachim. Kształcił się w szkołach jezuickich. Do RUSKIEJ KUSTODII REFORMATÓW wstąpił 2 sierpnia 1748 r. w Sądowej Wiszni; po dziewięciu dniach został obleczony w habit św. Franciszka i rozpoczął nowicjat, na zakończeniu którego, 11 sierpnia 1749 roku, złożył profesję uroczystą. Należał do pierwszej grupy nowicjuszy, którzy początki życia zakonnego związali z tym klasztorem jako domem nowicjackim. Wraz z nim formację rozpoczął br. Dominik Szybiński, także późniejszy misjonarz w Ziemi Świętej. Przez rok po złożeniu profesji pozostawał w Sądowej Wiszni, a następnie, od roku 1750, studiował filozofię w Chełmie i Rawie Ruskiej. Od 1753 przyswajał sobie przez cztery lata nauki teologiczne w konwencie lwowskim. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1754 we Lwowie. Po zakończeniu studiów powierzano mu urzędy kaznodziei, lektora filozofii, wikarego, gwardiana (w klasztorze rawskim w 1764-65, złoczowskim, 1766-67 i dederkalskim, 1774-75). W roku 1767 został mianowany kaznodzieją we lwowskiej kolegiacie Matki Bożej Śnieżnej (na terenie parafii erygowanej przy tej świątyni znajdował się klasztor reformatów, któremu patronował św. Kazimierz królewicz). W latach 1772-73 był socjuszem ówczesnego prowincjała o. Stanisława Kleczewskiego.

Mając lat 52, za pozwoleniem przełożonych, udał się jako misjonarz do Ziemi Świętej. Dnia 20 marca 1780 roku, w rocznicę chrztu świętego, przybył do Aleksandrii i zameldował się do pracy w Kustodii Ziemi Świętej. Od 13 stycznia do 11 maja roku 1782 pełnił urząd gwardiana klasztoru przy Bożym Grobie w Jerozolimie. Pracował między innymi w Betlejem i Ain Karem; przebywał też jakiś czas w Rzymie. Zmarł 1 maja 1791 roku w Aleksandrii.

Wśród dokumentów zebranych w aktach o. Zygmunta Mężeńskiego, przełożonego Kustodii św. Anny, znajduje się list z Krakowa, datowany 20 maja 1792 roku, informujący o śmierci o. Żwańskiego, w którym napisano, że był on w Jerozolimie, Betlejem, ad s. Joannem Baptista in Montanis Judea (Ain Karem, sanktuarium Narodzenia św. Jana Chrzciciela), że pobożnie nawiedzał miejsca święte w Judei i Galilei (Nazaret); że był to Vir devotus, exemplaris, religiossimus (Mąż pobożny, przykładny, najbogobojniejszy) i że do Aleksandrii przeniesiony – chorował, zmarł, tam pochowany. Są to zapewne informacje o. Józefa Drohojowskiego, misjonarza w Ziemi Świętej, choć list nie jest podpisany… Być może padł ofiarą straszliwej, dziesiątkującej tamtejszą ludność, epidemii, o której w swoich listach pisze o. Rupert Wilczyński, udający się w tym czasie do pracy misyjnej w Górnym Egipcie. Tenże o. Rupert informował swojego kustosza, o. Mężeńskiego, że jakiś czas wcześniej zmarł w Aleksandrii jeden Polak, ale x. Grzegorz Bośniak, który go o tym poinformował, nie mógł powiedzieć kto i z jakiej prowincji, stwierdził tylko, że „umarł w znacznej świątobliwości”…