19 maja
O. PACYFIK BYDŁOWSKI, DEFINITOR GENERALNY…
Wincenty Stefan Bydłowski, w zakonie o. Pacyfik, urodził się 21 sierpnia 1810 r. w Suchoręczku k. Kcyni na Kujawach. Wstąpił do PRUSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW i 10 marca 1831 r. rozpoczął nowicjat w Żurominie; 25 maja 1832 r. złożył śluby zakonne. Studiował filozofię we Włocławku i teologię w Płocku. Święcenia kapłańskie otrzymał kilka dni po ukończeniu dwudziestego trzeciego roku życia, 1 września 1833 r.
Po ukończeniu studiów został skierowany do Żuromina, gdzie zajmował posadę prefekta przyklasztornej szkoły. Później mieszkał i pracował m.in. w Pułtusku, Siennicy i Białej na Podlasiu; przez dwa lata (1840-42) był sekretarzem ministra prowincjalnego. W roku 1842 został wybrany gwardianem w Żurominie, ale już w 1843, jako poddany pruski, przeniesiony został do Wejherowa. Na terenie zaboru pruskiego pozostawały wówczas dwa klasztory PROWINCJI WNIEBOWZIĘCIA NMP, w których mieszkało niewielu zakonników, prawo bowiem dozwalało na to tylko tym, którzy urodzili się w Prusach lub mieli tamtejsze obywatelstwo. W Wejherowie o. Pacyfik był m.in. gwardianem (1846-47) i prefektem miejscowej kalwarii. W roku 1847 przeniesiony został do sanktuarium maryjnego w Łąkach Bratiańskich, gdzie powierzono mu urząd kaznodziei.
W roku 1853 reformaci powrócili do klasztoru w Miejskiej Górce (Goruszkach) w PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ. Przybyli z Wejherowa i przejęli zarząd klasztorem 3 października, a pierwszym prezydentem (przełożonym) był o. Bydłowski. Dwa lata później konwent ten wszedł w skład nowo erygowanej PROWINCJI NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP w Prusach i Wielkim Księstwie Poznańskim. Pierwszym prowincjałem mianowany został o. Bydłowski (1855-58). W tym też roku (wg schematyzmu diec. poznańskiej) przekazany został PROWINCJI pokarmelitański klasztor Bożego Ciała w Poznaniu i do tamtejszej wspólnoty przypisany był minister prowincjalny. W latach 1858-59 był gwardianem w Wejherowie, potem zaś ojcem duchownym kleryków i prefektem studiów w Miejskiej Górce; w tym też konwencie mieszkał odtąd prawie bez przerwy… Przez rok (1870-71) miał być gwardianem nowo otwartego klasztoru w Zamartem (czego jednak nie potwierdza Elenchus Prowincji...). Na pięciu z rzędu kapitułach bracia powierzali mu wyższe urzędy w PROWINCJI. Dwukrotnie był kustoszem czyli zastępcą prowincjała (1858–1861 i 1864–1867), trzykrotnie definitorem (1861–1864, 1867–1870 i 1870–1873). Co więcej, w roku 1871 powołany został na urząd DEFINITORA GENERALNEGO; pełnił go przez dwa lata. Jesienią 1873 r. przewodniczył ostatniej, jak się wkrótce okazało, kapitule prowincjalnej w Łąkach Bratiańskich. Był archiwistą prowincji, troszczył się o dokumentację historyczną i biblioteki konwenckie. Wg niektórych źródeł wraz z o. Rogeriuszem Binkowskim uratował z pożaru łaskami słynącą figurę Matki Bożej Łąkowej 6 maja 1882 r. Ostatnie lata życia spędził w Goruszkach (Miejskiej Górce) i tam zmarł 19 maja 1888 r. Pochowany został w podziemiach kościoła klasztornego.
