30 kwietnia

W KRAKOWSKIM KLASZTORZE POD ZABORAMI… o. AUGUSTYN ŁYPACZEWSKI

Jacek Jan Łypaczewski, w zakonie o. Augustyn, krakowianin i z krakowskim klasztorem św. Kazimierza związany przez 24 lata – większą część swego życia zakonnego…

Urodził się w roku 1820. W dniu 29 sierpnia został ochrzczony w KOŚCIELE MARIACKIM majestatycznie górującym nad KRAKOWSKIM RYNKIEM. W tym też mieście wstąpił jako piętnastolatek do MAŁOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW (28 sierpnia 1835 r.), tam odbył nowicjat. Studia odbywał w klasztorach znajdujących się w Królestwie Kongresowym – w Pińczowie, Pilicy, Sandomierzu i Kazimierzu Dolnym. Profesję uroczystą złożył wraz z innymi czterema klerykami 8 grudnia 1838 r. w sandomierskim kościele pod wezwaniem św. Józefa; pięć lat później, 2 października 1843 r. przyjął święcenia kapłańskie. Studia teologiczne ukończył w roku 1844. Przez rok był lektorem gramatyki i ojcem duchownym w Kazimierzu Dolnym, po czym w roku 1845 powrócił do Krakowa, mającego jeszcze wówczas status WOLNEGO MIASTA.

W roku jednak następnym, 21 lutego wybuchło powstanie krakowskie, skierowane przeciwko wojskom austriackim, okupującym miasto od roku 1836. Po jego stłumieniu, jeszcze w tym samym roku, 16 listopada, miasto zostało zaanektowane przez Austrię. Od tego momentu praktycznie urwały się prawie wszystkie kontakty z Królestwem Kongresowym (już wcześniej poważnie utrudnione) i klasztor krakowski, jedyny z PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ na ziemiach austriackich, pozostawał w izolacji… Przez 19 lat był jednostką w znacznym stopniu autonomiczną, choć zależną od rezydującego najczęściej w Sandomierzu lub Stopnicy prowincjała. O wspomnianej izolacji i trudnościach w komunikacji świadczy choćby fakt, że ostatnia kongregacja prowincjalna (posiedzenie Zarządu Prowincji) odbyła się w Krakowie w roku 1829, a kapituła w… 1780.

W tej więc wspólnocie o. Augustyn pełnił różne funkcje i urzędy: lektora nauk wyzwolonych (gramatyki, retoryki, dialektyki), literatury łacińskiej, historii Kościoła, filozofii i teologii, instruktora i magistra nowicjatu, ojca duchownego czyli tzw. profesora mistyki, kaznodziei, archiwisty i bibliotekarza, wikarego i wreszcie gwardiana (w latach 1857-60 i 1864-66). Z tym drugim okresem sprawowania urzędu przełożonego łączy się znamienny fakt. Otóż po stłumieniu powstania styczniowego, car Aleksander II podpisał 8 listopada 1864 r. w Carskim Siole ukaz o kasacie klasztorów w Królestwie Polskim i zlikwidował między innymi trzy istniejące tam reformackie prowincje. W tej sytuacji klasztor krakowski pozbawiony został władzy zwierzchniej. Aby temu brakowi zaradzić, już 27 grudnia 1864 r. generał zakonu, o. Rafaele Lippi de Pontecci Marconi, skierował do prowincjała galicyjskiego, o. Wawrzyńca Cieplińskiego, pismo, w którym zobowiązał go do przyłączenia owego klasztoru do swojej prowincji. Oficjalnie akt wcielenia dokonany został 24 sierpnia 1865 r.

Rok później o. Augustyn został wybrany definitorem PROWINCJI GALICYJSKIEJ (wcześniej, w latach 1860-63 podobny urząd pełnił w PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ) oraz gwardianem w Kętach. W roku 1868 powrócił do Krakowa. Tam zlecono mu posługę spowiednika zakonnic; tam też 30 kwietnia 1871 r. zmarł w pięćdziesiątej pierwszej wiośnie życia…