17 kwietnia
O. FELIKS JANOWSKI, PROWINCJAŁ… i jak cesarz Franciszek synom św. Franciszka klasztory likwidował…
O. Feliks Janowski, KRAKOWIANIN… Podczas chrztu świętego, jaki miał miejsce 19 marca 1756 roku w katedrze wawelskiej nadano mu imię patrona tego dnia św. Józefa. Nie mając jeszcze skończonych szesnastu lat wstąpił do MAŁOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW i 3 lutego 1772 r. rozpoczął nowicjat w Wieliczce, otrzymując imię wspominanego w tym dniu w liturgii św. Oskara (w księdze nowicjackiej zapisano w wersji germańskiej: Ansgar, po łacinie Ansgarius). Rok później profesję uroczystą składał pod nowym imieniem – FELIKS…
Studia odbywał w latach 1773-81 klasztorach kazimierskim, sandomierskim, zamojskim, krakowskim i pińczowskim; święcenia kapłańskie przyjął 18 września 1779 r. w Krakowie. Przez rok był kaznodzieją w Stopnicy, a od roku 1782 pełnił urząd lektora – najpierw filozofii (w Lublinie, Sandomierzu i Pilicy), później przez rok prawa kanonicznego (1780-90 w Pińczowie); od 1791 – teologii (w Krakowie i Pińczowie). W międzyczasie bywał też gwardianem – dwukrotnie w Sandomierzu (1790-91 i 1796-98) i przez trzy lata (1801-04) w Krakowie.
We władzach PROWINCJI zasiadał dwukrotnie jako definitor (1798-1801, 1812-15) oraz kustosz (1804-06). Na kapitule połączonych z woli władz cywilnych i z poparciem biskupów diecezjalnych dwóch prowincji, mających swoje klasztory na ziemiach anektowanych w roku 1772 (Galicja Wschodnia – PROWINCJA GALICYJSKA) i 1795 (Galicja Zachodnia – PROWINCJA MAŁOPOLSKA) przez Austrię, która odbyła się w Jarosławiu 20 lipca 1806 r. został wybrany PROWINCJAŁEM. Przez rok musiał zmagać się z zamieszaniem wywołanym sprzecznymi dekretami władz zaborczych (mocą jednego z nich na urzędzie pozostawał dotychczasowy prowincjał małopolski, o. Józef Drohojowski…). Prowincja, pod patronatem Matki Bożej Anielskiej, zwana PROWINCJĄ OBOJGA GALICJI liczyła 228 zakonników i 19 klasztorów. Wkrótce jednak domów zaczęło ubywać. Wolą władz Austrii, rządzonej od roku 1804 przez cesarza Franciszka I, skasowany został najpierw klasztor w Zamościu (1806 r.; według niektórych źródeł zakonnicy opuścili miasto ostatecznie w roku 1808), rok później w Bukaczowcach i wreszcie w roku 1808 w Kryłowie. Zachowało się pismo wzywające prowincjała Janowskiego na licytację rzeczy z tego ostatniego klasztoru, mającą się odbyć w dniu 29 lipca 1808 r. Nie wziął jednak w niej udziału, delegując tam gwardiana rawskiego, o. Fabiana Rudzińskiego. Jakby tych nieszczęść było mało, kilka miesięcy przed końcem kadencji prowincjalskiej, w maju 1809 roku, w czasie działań wojennych, wielkich strat wskutek pożaru doznał klasztor i kościół w Sandomierzu…
Po zakończeniu urzędowania o. Feliks zamieszkał w Stopnicy, gdzie w latach 1810-14 był przełożonym klasztoru, do roku 1812 w randze gwardiana, a następnie tzw. prezesa (pełnił bowiem w tym czasie jednocześnie urząd definitora). W tejże Stopnicy zmarł 17 kwietnia 1815 roku, pełen zasług, ozdobiony wszelakiego rodzaju cnotami, mąż uczony, nienaganny, wzór cierpliwości…
