20 kwietnia
O. KAROL KETNER… ten, któremu sam Pan Jezus grzechy odpuścił… (280. rocznica śmierci)
O. Karol Ketner (Kettner) urodził się w Kurlandii, na terenie dzisiejszej Łotwy, ok. roku 1663 w rodzinie heretyckiej. Służył jako oficer w wojskach polskich. Przyjąwszy wiarę katolicką, wstąpił do REFORMATÓW PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ i 8 listopada 1692 roku rozpoczął nowicjat w Wieliczce, gdzie przy KRZYŻU, obiekcie specjalnej czci tamtejszych ojców i braci, doznał szczególnej łaski, o której informuje między innymi tablica pamiątkowa umieszczona na ścianie kaplicy:
HISTORIA O TYM UKRZYŻOWANEGO PANA JEZUSA WYOBRAŻENIU.
Roku Pańskiego 1692 niektóry nowicjusz, imieniem KAROL KETNER, rodem Kurlandczyk, mąż na Świecie sławnego życia, w matematyce biegły i różnych języków wiadomy, za oświeceniem Boskim, od błędu sekty Luterskiej do Świętej Wiary Katolickiej nawróciwszy się, potem do Zakonu Świętego Ojca Franciszka, w tej tu Małopolskiej Prowincji wstąpiwszy - gdy którejś nocy, po odprawionej w chórze Jutrzni przed tym Ukrzyżowanego JEZUSA Wyobrażeniem o odpuszczenie grzechów swoich osobliwie w stanie Rycerskim, czyli Żołnierskim popełnionych, pokornie prosił i Hymn Świętego Bernarda mówiąc, ową strofę z wielkim ducha zapaleniem powtarzał: Na tym Krzyżu cierpiąc Rany Obacz mnie JEZU Kochany, Do siebie mnie wołający: Zdrów bądź! Wydaj głos mówiący: Już ci odpuszczam wszystko!. Po tych wzdychaniach usłyszał głos z ust Jezusa Ukrzyżowanego pochodzący Odpuszczam ci wszystko! Czym dziwnie pocieszony, (wcześniej) w powziętym życiu zakonnym chwiejący się - wielce utwierdzony został. Gdzie uczyniwszy Profesję do wszelkich powinności zakonnych, osobliwie do nauk usilnie się sposobił. Skąd wkrótce Filozofii, Teologii, Świętych Kanonów i Kontrowersji (teologii polemicznej) Lektorem i Apostolskim Kaznodzieją został. Wielu odszczepieńców od Wiary Świętej nawrócił, u Panów Książąt Senatorów w wielkim był poważaniu. Nareszcie latami sędziwymi, ustawicznymi pracami dla dobra Prowincji podjętymi zwątlony zasnął w Panu w Konwencie Krakowskim Roku, 1743 dnia 20. kwietnia. Wieku swego 80., Życia Zakonnego Roku 52”.
I jeszcze nieco danych dotyczących jego życia i owych „ustawicznych prac”:
Studiował filozofię i teologię w Lublinie, skąd udał się 20 grudnia 1698 r. do katedry w Krasnymstawie, gdzie z rąk bpa Jana Dłużewskiego, sufragana chełmskiego otrzymał święcenia kapłańskie. Studia teologiczne zakończył w Przemyślu w roku 1702 i od razu powierzono mu w tamtejszym klasztorze urząd lektora filozofii. Oprócz filozofii wykładał w różnych klasztorach teologię dogmatyczną, moralną i polemiczną (kontrowersje) oraz prawo kanoniczne. Oddawał się tej pracy w Zamościu, Lublinie, Lwowie, Krakowie, Pińczowie, Rzeszowie i Bieczu, kończąc ją w wieku 76 lat…
W szczególny sposób związany był z klasztorem w Rzeszowie, gdzie z przerwami mieszkał lat dziewiętnaście, poczynając od r. 1712, trzy lata po przyjęciu przez PROWINCJĘ tamtejszej fundacji. Był kilkakrotnie prezesem (przełożonym rezydencji czyli nie w pełni jeszcze sformowanego klasztoru) i pierwszym gwardianem (1722-23; ponownie ten urząd pełnił w latach 1726-27), kaznodzieją i przede wszystkim „prefektem fabryki”, nadzorującym w imieniu władz PROWINCJI prace budowlane i wykończeniowe. Powierzano mu te obowiązki na życzenie fundatora budowanego od roku 1712 na nowym miejscu sakralnego obiektu, księcia Jerzego Ignacego Lubomirskiego.
Pełnił także urząd prezesa w Kętach (1710-12), gwardiana w Sandomierzu (1720-21), kaznodziei w Kazimierzu Dolnym (1721-22), inspektora fabryki na Górze św. Anny (1727-28)… Od roku 1739 był spowiednikiem w krakowskim klasztorze św. Kazimierza.
