11 maja

„MISJONARZ MOSKIEWSKI”… o. Faustyn Szymański

Michał Szymański, w zakonie o. Faustyn, urodził się w roku 1675 w Gdańsku. Do WIELKOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW wstąpił 15 lutego 1692 r. w Wejherowie i tam, po ukończeniu rocznego nowicjatu, złożył profesję uroczystą. Nieznane są szczegóły pierwszych lat jego zakonnego i kapłańskiego życia

W roku 1703, jako lektor filozofii w Kaliszu, zgłosił się wraz z o. Bonawenturą Cieszyńskim do pracy misyjnej, do której wzywał papież Klemens XI, proszony o przysłanie misjonarzy przez króla etiopskiego, pragnącego przyjąć WIARĘ ŚWIĘTĄ wraz swymi poddanymi. Przez dwa lub nawet trzy lata przebywali w rzymskim klasztorze św. Piotra „Montis Aurei”, zgłębiając tajniki języka arabskiego i chińskiego, a także wg nekrologu o. Cieszyńskiego, tureckiego i perskiego. Przeznaczeni do pracy w Chinach, z niewiadomych bliżej przyczyn nie mogli się tam przedostać. O. Faustyn powrócił do Polski. Tam powierzano mu różne urzędy: kaznodziei (m. in. w Białej na Podlasiu), lektora, przełożonego…

W roku 1720, znalazł się w grupie zakonników „posłanych do Moskwy”, jak pisał Koralewicz,  rozpoczynających pracę w misjach będącej zalążkiem przyszłej Petersburskiej Prefektury Misyjnej Reformatów. Po złożeniu w Warszawie 5 maja egzaminu przed nuncjuszem apostolskim został uznany za „bardzo odpowiedniego do powierzonego mu zadania ze względu na jego zdolności, roztropność, przykładne życie i łagodność w postępowaniu”. Większość misjonarzy udała się na miejsce przeznaczenia drogą lądową, on wraz z wspomnianym już o. Cieszyńskim, w dniu 11 maja wyruszył statkiem Wisłą do Gdańska i dalej już lądem przez Elbląg, Prusy i Żmudź do Rygi, skąd po krótkim pobycie dotarł Petersburga… W latach 1721-23 działał w wielkim niedostatku w Rewelu (dziś Tallin), mając pod swoją opieką 200 katolickich rzemieślników i służących. Następnie powrócił do Petersburga, gdzie wspierał w pracy prefekta misji, o. Jakuba z Oleggio, który w obliczu zbliżającej się śmierci wyznaczył go swoim zastępcą (wiceprefektem, 1728-29). W życiorysie tegoż prefekta czytamy, że pierwszych latach zdarzały się często nieporozumienia, konflikty i spięcia z pretendującymi również na misję petersburską kapucynami. Dochodziło nawet do bójek i rękoczynów… Czy znany z  „łagodność w postępowaniu” o. Faustyn brał w nich udział? Nie jest to wykluczone… O. Jakub zmarł 21 grudnia 1728 roku i od tego dnia aż do przybycia jego następcy misją kierował o. Szymański. Ostatnie cztery lata duszpasterzowania w PAŃSTWIE MOSKIEWSKIM spędził w Rydze.

W roku 1733 powrócił do Polski z opinią „człowieka wykształconego, pracowitego kaznodziei, znakomitego i pobożnego, budzącego szacunek”… Zamieszkał w Wejherowie, gdzie przez rok pełnił obowiązki magistra nowicjatu, a przez kolejne dwa – gwardiana. W latach 1737-41 był definitorem PROWINCJI. Zmarł 11 maja 1746 r. w Dzierzgoniu (dawniej Christburg, Kiszpork).