14 maja
PILICA, ROCZNICA KONSEKRACJI KOŚCIOŁA…
Historia pilickiej fundacji, ostatniej do końca zrealizowanej w REFORMACKIEJ PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ przedstawia się następująco:
W liście skierowanym do prowincjała, o. Ildefonsa Żelaszkiewicza, datowanym 18 czerwca 1739 roku, Maria Józefa z Wesslów Sobieska, wdowa po królewiczu Konstantym, od r. 1730 właścicielka dóbr pilickich „już po raz drugi oświadcza, że fundować chce konwent dla wygody całej prowincji, dla zatrzymywania się na odpoczynek prowincjała w drodze na Śląsk, do wizytacji konwentów śląskich, dla wygody zakonników tam idących...” Odpowiedź wystosowali ojcowie zebrani na kongregacji we Lwowie 5 lipca tegoż roku następującą: ofiarowaną dla Braci Naszych Prowincji Małopolskiej od Waszej Królewiczowskiej Mości Fundację klasztoru w mieście Pilicy realnie przyjmujemy"...
W tym samym dniu o. Antoni Studziński, kaznodzieja klasztoru pińczowskiego, został wyznaczony komisarzem do odebrania miejsca darowanego na fundację i doglądania roboty przy budowie kościoła i klasztoru w myśl konstytucji apostolskich i praw prowincji Małopolskiej.
W dniu 23 października 1739 r. ks. Adam Komorowski, prepozyt katedry krakowskiej, oficjał kolegiaty pilickiej, późniejszy prymas Polski, jako delegat biskupi, wraz z ks. kanonikiem Dobrakowskim, syndykiem OO. REFORMATÓW, wyznaczone miejsce przez fundatorkę, jako własność Stolicy Apostolskiej, oznaczyli krzyżem drewnianym, nowo postawionym, akt przyjęcia spisali i Kurii Kardynalskiej przesłali. Wkrótce biskup krakowski, kardynał Jan Aleksander Lipski, dekretem datowanym w Kielcach dnia 2 listopada 1739 r., zezwolił oficjalnie fundować kościół i klasztor OO. REFORMATÓW w Pilicy.
W dniu 23 maja 1743 r., w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, kiedy gotowe były w stanie surowym zabudowania klasztorne i gospodarcze ks. Komorowski, delegowany przez biskupa krakowskiego, dopełnił obrzędu położenia kamienia węgielnego pod kościół. Podczas budowy, za zezwoleniem kardynała Lipskiego, nabożeństwa odprawiano w zakrystii…
Kościół poświęcił, z upoważnienia oficjała generalnego krakowskiego, ks. Wawrzyniec Warzelski, sędzia - surogat kolegiaty pilickiej w dniu 28 lipca 1746 r. Pierwszą Mszę św. odprawił wikary konwentu i spowiednik o. Martynian Unger w asyście licznego kleru świeckiego i zakonnego, w obecności pierwszego gwardiana, o. Celestyna Podlewskiego…
W szóstą niedzielę po Wielkanocy, 14 maja 1747 roku, konsekracji kościoła pod wezwaniem Najświętszego Imienia Jezus, wraz z siedmioma ołtarzami, dopełnił Andrzej Stanisław Załuski, biskup krakowski. Oprócz WIELKIEGO (głównego), znajdującego się w prezbiterium, były to ołtarze następujące: Najświętszego Imienia Jezus, Stygmatów św. Franciszka i św. Piotra z Alkantary (w nawie po stronie Ewangelii – postrzeganej przez wiernych jako lewa) oraz Zaślubin Najświętszej Marii Panny, św. Antoniego Padewskiego i św. Małgorzaty z Kortony (po stronie Lekcji - prawej). W niektórych opracowaniach rok konsekracji – 1746… Nie jest to możliwe, albowiem szósta niedziela wielkanocna przypadała wtedy na dzień 22 maja…
