26 maja
ROCZNICA KONSEKRACJI KOŚCIOŁA KLASZTORNEGO W WĘGROWIE
Inicjatorem sprowadzenia reformatów do Węgrowa był Jan Kazimierz Krasiński, podskarbi wielki koronny, właściciel miasta od roku 1664 (nabył je od znanego skądinąd Bogusława Radziwiłła…). Dnia 27 czerwca 1668 r. jego syn, Jan Dobrogost, referendarz koronny, starosta m. in. przasnyski, warszawski, nowomiejski, od roku 1688 również wojewoda płocki, który po śmierci ojca w roku 1669 wziął na siebie kontynuowanie tej sprawy, złożył podczas warszawskiej kongregacji PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy propozycję ufundowania w Węgrowie klasztoru. Została ona zaakceptowana i ok. 1672 r. powstały pierwsze, drewniane zabudowania konwentu. Ze swej strony fundację zatwierdził biskup łucki Tomasz Leżeński. Reformatów ze względu na surowe życie i ścisłe przestrzeganie reguły zakonnej często osiedlano w ośrodkach, gdzie było duże skupisko ludności wyznania ewangelickiego, jak choćby w Węgrowie, aby stanowili przykład, ale też alternatywę dla katolików widzących zepsucie kleru katolickiego i rozważających przejście do wspólnot innowierczych…
Budowę murowanego kościoła pod wezwaniem św. Piotra z Alkantary i św. Antoniego z Padwy rozpoczęto dopiero w roku 1693. Kamień węgielny poświęcił i położył w dniu 29 czerwca ówczesny gwardian konwentu, o. Michał Nahorecki. Projektantem barokowej świątyni był Tylman van Gameren, pracami budowlanymi kierował Carlo Ceroni. Konsekracji, wraz z dwoma ołtarzami, dopełnił 26 maja 1711 roku Aleksander Benedykt Wyhowski, biskup łucki. W oktawie uroczystości św. Franciszka tegoż roku konsekrował dalszych sześć ołtarzy. Budowa obiektów klasztornych i wykańczanie wnętrz kościoła trwały do roku 1715. Zakonników uroczyście wprowadzono do nowego klasztoru 14 lipca tegoż roku.
W roku 1750 wydzielono z PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ dwanaście klasztorów (m. in. węgrowski) i utworzono PROWINCJĘ PRUSKĄ pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. Z trzech klasztorów tej PROWINCJI (Biała Podlaska, Węgrów i Siennica), które po III rozbiorze Polski, w roku 1795, znalazły się pod panowaniem austriackim (w tzw. Galicji Zachodniej), utworzono samodzielną KUSTODIĘ (galicyjsko-mariańską). Przetrwała ona kilkanaście lat… W roku 1821 władze rosyjskie podjęły nieudaną próbę zajęcia gmachów klasztoru węgrowskiego i przeniesienia zeń zakonników do pobenedyktyńskiego opactwa na Świętym Krzyżu (Łysej Górze)… Przez wiele lat w klasztorze znajdował się nowicjat PROWINCJI PRUSKIEJ i dom studiów.
Reformaci przetrwali w Węgrowie do powstania styczniowego. W listopadzie 1864 r. ukazem carskim prowincje reformackie w Królestwie Polskim zostały skasowane. W roku następnym budynek klasztoru uległ konfiskacie, a zakonników przesiedlono do Pilicy.
