27 kwietnia

O. BONAWENTURA CIESZYŃSKI I O. JAN KANTY BERTHOLD – MISJONARZE REFORMACCY…

Dnia 27 kwietnia przypada rocznica śmierci dwóch reformackich misjonarzy z PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ, działających w wieku XVIII.

O. Bonawentura Cieszyński, urodzony ok. roku 1674, rozpoczął życie zakonne w nowicjacie osieckim 16 września 1692 r. Po około pięciu latach otrzymał święcenia kapłańskie. Pełnił urząd lektora sztuk wyzwolonych (tzw. artium, czyli między innymi gramatyki i retoryki), kaznodziei, sekretarza prowincji. W roku 1703, będąc kaznodzieją parafialnym w Pakości, zgłosił się wraz z o. Faustynem Szymańskim do pracy misyjnej, do której wzywał papież Klemens XI, proszony o przysłanie misjonarzy przez króla etiopskiego, pragnącego przyjąć WIARĘ ŚWIĘTĄ wraz swymi poddanymi. Przez dwa lub nawet trzy lata przebywali w rzymskim klasztorze św. Piotra „Montis Aurei”, zgłębiając tajniki języka arabskiego i chińskiego, a także, wg nekrologu, tureckiego i perskiego. Przeznaczeni do pracy w Chinach, z niewiadomych bliżej przyczyn nie mogli się tam przedostać. O. Faustyn powrócił do Polski, natomiast o. Bonawentura otrzymał 27 maja 1707 r. skierowanie do Prefektury Apostolskiej w Konstantynopolu, która prowadziła misje wśród różnych narodowości na ziemiach wchodzących w skład Imperium Osmańskiego (wyliczone są one we wspomnianym wyżej nekrologu: Egipt, Barbaria czyli północna Afryka, Etiopia, Niger, Anatolia i inne tereny dzisiejszej Turcji, Arabia – aż do „Morza Indyjskiego”, Persja – do Morza Kaspijskiego, Grecja; także miasta Korynt i Smyrna…). Pracował głównie jako duszpasterz Polaków pozostających w niewoli tureckiej; być może także prowadził inną działalność misyjną, jak zapisano w nekrologu, z narażeniem życia i gotowością, a nawet pragnieniem, poniesienia śmierci męczeńskiej. W roku 1712 powrócił do swojej Prowincji. Osiem lat później, w roku 1720, wyruszył z grupą pięciu zakonników, wśród których był także o. Faustyn, rozpoczynających pracę w misji będącej zalążkiem przyszłej Petersburskiej Prefektury Misyjnej Reformatów. Po krótkim pobycie w stolicy Imperium Rosyjskiego skierowany został do Rygi. Początkowo mieszkał i odprawiał nabożeństwa w domach prywatnych; później na przedmieściach zbudował drewnianą kaplicę i dom dla misjonarzy. W roku 1725 powrócił do Polski. Pracował jako spowiednik i kaznodzieja w Warszawie (1726-30), następnie w innych klasztorach, również jako gwardian… Zmarł 27 kwietnia 1743 r. w Brzezinach koło Łodzi.

O. Jan Kanty Berthold (Bertholdt, Bertholt), ur. w roku 1732, do Wielkopolskiej Prowincji Reformatów wstąpił 20 października 1755 r. Kończąc po roku nowicjat w klasztorze w Osiecznej złożył profesję uroczystą. W roku 1760 został w trakcie studiów teologicznych, które odbywał w Warszawie, wyświęcony na kapłana. W tejże Warszawie w latach 1767-69 powierzony mu był urząd kaznodziei dla katolików narodowości niemieckiej. W Prefekturze Petersburskiej pracował od roku 1776, duszpasterzując wśród Niemców i Polaków. W drukowanych biografiach podaje się jako miejsce jego pracy Petersburg, natomiast w wykazach zmarłych zakonników zapisane jest miasto Ryga… Do Polski powrócił w roku 1780 lub 1781. Przez rok był gwardianem w Miedniewicach (1781-82). Zmarł 27 kwietnia 1792 r. w Rawiczu.