10 maja
OD LEKTORA DO… GENERALNEGO DEFINITORA… o. Kandyd Kozierowski
O. Kandyd Kozierowski (Koziorowski) urodził się ok. roku 1767. Życie zakonne w PRUSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW, zwanej MARIAŃSKĄ, rozpoczął ok. roku 1785 w Toruniu-Podgórzu. Po ukończeniu nowicjatu studiował filozofię w Węgrowie, prawo kanoniczne i historię Kościoła we Włocławku oraz teologię w Płocku, gdzie 6 stycznia 1791 r. z rąk biskupa Wojciecha Józefa Gadomskiego, miejscowego sufragana, otrzymał święcenia kapłańskie. Jako lektor wykładał filozofię w Pułtusku oraz teologię we Włocławku, piastował też urząd prefekta studiów. Był przez rok gwardianem w Toruniu-Podgórzu (1807-08) i przez 16 lat we Włocławku (1804-05, 1808-10, 1817-20, 1822-27, 1828-33). Z tym ostatnim klasztorem związał większą część swojego zakonnego życia (ostatnie 38 lat – od roku 1813, przypuszczalnie bowiem rezydował w tym klasztorze jako prowincjał, i wcześniej co najmniej 6 lat), pełniąc tam także urząd prefekta fabryki (nadzorcy prac remontowo-budowlanych), ojca duchownego i prefekta szkoły elementarnej, którą, podobnie jak wcześniej w Toruniu-Podgórzu i Żurominie, współorganizował.
Powierzane mu były wyższe urzędy w PROWINCJI i CAŁYM ZAKONIE. W latach 1810-13 i 1831-34 był definitorem; 1813-16 prowincjałem i 1825-28 kustoszem. Ponownie na urząd prowincjała został mianowany wraz z całym zarządem PROWINCJI przez definitorium generalne dnia 4 stycznia 1838 roku (pełnił go do połowy roku 1842). Jako prowincjał, zgodnie prawem zakonnym, nie był przypisany do żadnego klasztoru, nie posiadał stałej siedziby. Nie istniał też w PROWINCJI dom główny czy prowincjalski, natomiast w każdym klasztorze była cela prowincjalska, gdyż czas swego urzędowania rozkładał na pobyt w kolejnych klasztorach, mieszkając w nich dłuższy lub krótszy czas. Dopiero władze zaborcze, a za nimi i kościelne wymusiły na prowincjale podawanie miejsca rezydencji. Takowe też zapisywane było w schematyzmach (elenchusach) diecezjalnych, przy czym zdarzało się, że przełożony klasztoru w danej diecezji dopisywał prowincjała jako mieszkańca. I tak było drukowane… W efekcie stwierdzamy dziś, z niejakim zdziwieniem, że prowincjał w jednym roku mieszkał w kilku klasztorach! Na ślad owej praktyki wpadłem opracowując wczorajszą historię klasztoru w Białej na Podlasiu. Otóż p. Małgorzata Danielak-Chomać, autorka szeregu bardzo dobrych i rzeczowych artykułów o tamtejszych reformatach, publikowanych na łamach Rocznika Bialskopodlaskiego, w tomie X zajęła się prawodawstwem i strukturą organizacyjną klasztoru. Tam na s. 233 można przeczytać, że „klasztor bialski był siedzibą prowincjałów od 1834 r. do 1852 r.” i że rezydował w Białej m. in. Kandyd Kozierowski (1838-40). Jako źródło podaje Catalogus cleri […] Dioecesis Podlachiensis z tych lat (m. in. 1840 r.)… Nie mogłem uwierzyć, by ten położony na peryferiach PROWINCJI klasztor mógł być wybierany na siedzibę przez tylu, a nawet jakichkolwiek prowincjałów... Szczęśliwie udało mi się dotrzeć do Spisu (Elenchus) Diecezji Włocławskiej z roku 1840… i w nim prowincjał Kozierowski figuruje jako mieszkaniec klasztoru włocławskiego, co więcej, wymieniony jest wśród egzaminujących pretendentów na urząd proboszcza (examinatores iurati ad concursum)… Tam znajdowała się kancelaria prowincjalska i urzędował sekretarz Prowincji o. Karol Dutkiewicz, z czego wynika, że i prowincjał musiał tam najczęściej przebywać. Również ARCHIWUM PROWINCJI było zdeponowane w tamtejszym klasztorze. Sam Kozierowski przez szereg lat wykonywał pracę archiwisty...
Z nominacji papieża Piusa VII włączony został do grona definitorów generalnych na lata 1818-24, przy czym była to raczej „godność honorowa”, pozostawał bowiem w swojej PROWINCJI i w niej w tym czasie sprawował różne urzędy, głównie gwardiana włocławskiego… Doczekał złotego a nawet diamentowego jubileuszu święceń kapłańskich. Zmarł 10 maja 1851 r. we Włocławku.
