6 września
BOĆKI, ROCZNICA KONSEKRACJI KOŚCIOŁA…
Fundacja w Boćkach na Podlasiu (w diecezji łuckiej), będąca swoistą oprawą relikwii Ciernia z korony cierniowej Chrystusa, przyjęta została na kapitule PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ w Łąkach Bratiańskich 26 sierpnia 1725 r. Fundatorami klasztoru pod wezwaniem św. Józefa byli Józef Franciszek Sapieha, podskarbi nadworny Wielkiego Księstwa Litewskiego i jego żona Krystyna z Branickich oraz ich córka Teresa. Ofiarowali grunt, zobowiązali się wystawić murowany kościół i klasztor, świątynię wyposażyć w ołtarze, ławki, meble w zakrystii i wszystko to, co jest niezbędne dla sprawowania Najświętszej Ofiary (m.in. kielichy, ornaty…). Ponadto przyjęli zobowiązanie do składania corocznej jałmużny na żywność dla braci zamieszkujących klasztor.
Budowę, wg projektu brata zakonnego Mateusza Osieckiego rozpoczęto 5 czerwca 1726 r. W roku 1730, 19 lipca, został poświęcony kamień węgielny pod nowo budowany kościół. W roku 1738 na zamówienie fundatora rzeźbiarz Jan Jerzy Plersch podjął się wykonać w Boćkach posągi św. Józefa i Antoniego. Prace budowlane zakończono w roku 1739 i 27 września nastąpiło uroczyste wprowadzenie zakonników do nowego klasztoru. Konsekracji świątyni dokonał 6 września 1744 roku Stanisław Rajmund Jezierski, biskup bakowski. Być może już wówczas św. Antoni z Padwy został ustanowiony jej drugim patronem. Kilka miesięcy wcześniej, 11 kwietnia, zmarł fundator i został pochowany w bocznej kaplicy kościoła. W latach 1744-1746 z fundacji wdowy stanęła dzwonnica-wieża zegarowa zaprojektowana przez Johanna Heinricha Klemma; później także ogrodzenie z kaplicami projektu tegoż... Podawana w niektórych opracowaniach informacja, jakoby „27 września 1739 r. biskup łucki Stefan Bogusław Rupniewski konsekrował nowo wybudowany kościół” nie może być prawdziwa, gdyż ten od ponad ośmiu lat już nie żył….
Po powstaniu listopadowym, we wrześniu 1832 roku, rząd carski usunął REFORMATÓW z Bociek i skasował klasztor, który 80 lat później został prawie całkowicie rozebrany. Cegłę przekazano na budowę cerkwi w Andryjankach. Pozostał kościół, który do dzisiejszego dnia służy jako świątynia parafialna, a od 17 stycznia 2000 roku także jako sanktuarium św. Antoniego z Padwy.
