4 września
O. PIOTR KUBICKI. OSTATNI REFORMAT…
Jan Kubicki, w zakonie o. Piotr, urodził się w r. 1840 w Kętach. Należał do pierwszej, dziesięcioosobowej grupy uczniów STUDIUM HUMANISTYCZNEGO, założonego w roku 1858 przez GALICYJSKĄ PROWINCJĘ REFORMATÓW w klasztorze jarosławskim, przyjętych do zakonu jako tercjarze. Po dwóch latach dziewięciu z nich rozpoczęło w dniu 25 sierpnia 1860 r. nowicjat w Rawie Ruskiej (obok brata Piotra m.in. dwóch późniejszych prowincjałów: Joachim Maciejczyk i Maurycy Wilczyński) . Rok później złożyli oni śluby proste i powrócili do Jarosławia, gdzie przez kolejne dwa lata kontynuowali naukę w STUDIUM.
Studia filozoficzne odbywali w Przemyślu, teologii (od roku 1866) w Krakowie. O. Piotr otrzymał święcenia kapłańskie 19 marca 1866 r. w lwowskim kościele bernardynów z rąk Antoniego Manastyrskiego, biskupa przemyskiego. Wcześniej, z końcem roku 1865 lub początkiem 1866 złożył profesję uroczystą (być może 23 grudnia 1865, wraz z o. J. Maciejczykiem, z którym też był razem święcony…).
Najdłużej mieszkał w klasztorze krakowskim, gdzie był m.in. przez pięć lat gwardianem (1872-77), a ponadto kaznodzieją, misjonarzem, wikarym konwentu, magistrem kleryków, spowiednikiem zakonnic i braci, dyrektorem III Zakonu (także w innych klasztorach) i bibliotekarzem. Urząd gwardiański pełnił także w Wieliczce (1877-78), Bieczu (1878-83) i Kętach (1884-88).
Dwukrotnie wybierany był do zarządu PROWINCJI jako definitor – w roku 1878 i 1884 (na trzyletnie kadencje).
Ostatnie lata życia spędził w Staniątkach jako kapelan w opactwie SIÓSTR BENEDYKTYNEK oraz dyrektor tamtejszej wspólnoty III Zakonu Św. Franciszka i prefekt Sodalicji Najświętszego Serca Jezusowego (1890-96; z klasztoru wielickiego) i w Sądowej Wiszni jako wikary tamtejszego konwentu i kaznodzieja (1896-99). Tam też zmarł 4 września 1899 r.
Był ostatnim, który całe swoje życie zakonne przeżył jako REFORMAT… Niecały miesiąc po jego śmierci, 25 września, mocą dekretu generała zakonu, Alojzego Lauera, nastąpiło połączenie galicyjskich prowincji obserwanckiej (bernardyńskiej) i reformackiej w jedną prowincję Braci Mniejszych pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny…
