12 września

O. MIKOŁAJ GROMADZKI, PIERWSZY LWOWSKI REFORMAT POCHOWANY POZA KOŚCIOŁEM…

Maciej Gromadzki, syn Sebastiana i Katarzyny, urodził się ok. roku 1741 w województwie sandomierskim. Do REFORMATÓW PROWINCJI RUSKIEJ został przyjęty 30 sierpnia 1763 roku;10 września rozpoczął nowicjat w Sądowej Wiszni otrzymując habit i św. Mikołaja z Tolentino jako patrona życia zakonnego. Rok później, 10 września 1764 złożył uroczyste śluby zakonne. Filozofię studiował w Chełmie, teologię we Lwowie i tam 17 stycznia 1768 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Rajmunda Jezierskiego, biskupa bakowskiego…

O jego życiu, śmierci i pogrzebie informuje nekrolog z kroniki klasztoru lwowskiego, napisany ręką o. Cyriaka Świderskiego, ówczesnego gwardiana:

Dnia 12 września 1785 roku zakończył życie doczesne Przew. O. Mikołaj Gromadzki. Przeżył lat 44; kilka dni wcześniej rozpoczął 23. rok życia w zakonie. Gorliwie zachowywał śluby i jako lektor artium (w Rawie Ruskiej), gwardian (w Dederkałach na Wołyniu, 1780-81) i kaznodzieja (w Kryłowie, Rawie Ruskiej, Bukaczowcach i Lwowie) z całych sił na CHWAŁĘ BOŻĄ i pożytek zakonu pracował. Nie wiedzieć z czego zasłabł na padaczkę i przez 5 miesięcy w łóżku przeleżał. W tych boleściach i kurczach był bardzo cierpliwy i na wolę boską wszystko składał. Św. Sakramentami zaopatrzony, z tego życia przeszedł do wiecznego. Zwłoki O. Mikołaja pochowano jako pierwsze poza kościelnymi grobami, wskutek nowego rozporządzenia cesarskiego. Pierwszego tedy z reformatów lwowskich pogrzebano na cmentarzu kościoła parafialnego Matki Boskiej Śnieżnej, położonego w polu naprzeciw klasztoru św. Jana Ewangelisty, zamieszkałego przez OO. Bazylianów, na Krakowskim Przedmieściu. A lubo do Namiestnictwa zaniesiono prośbę, aby jeżeli już nie pod kościołem to przynajmniej na cmentarzu koło tego kościoła, który teraz zamieszkujemy (po karmelitankach bosych) pozwolono pochować, przecie odmowna przyszła odpowiedź. Nic nie pomogło. Po odśpiewaniu egzekwii przez naszych Ojców i Braci, gdyż z Gości nikt nie przybył, po południu o godz. 5-tej w kondukcie zaprowadziliśmy zwłoki na wspomniany cmentarz. Towarzyszyło nam tylko Zgromadzenie WW Sióstr Miłosierdzia z naszego klasztoru św. Kazimierza z panienkami, które wychowują…

Wkrótce ten cmentarz, wraz położonym nieopodal miejscem, gdzie od połowy XVII w. chowano ofiary epidemii, samobójców i tych, którzy zginęli w pojedynkach, został przetworzony w tak zwany CMENTARZ ŻÓŁKIEWSKI – jeden z czterech ówczesnego miasta i przedmieść Lwowa (poza nim były to cmentarze: ŁYCZAKOWSKI, utworzony w roku 1786, jedyny istniejący do dziś; GRÓDECKI i STRYJSKI). Dziś po tym cmentarzu, zwanym także PAPARÓWKĄ (na Paparówce) nie ma śladu. Został zamknięty w roku 1856. W 1868 r. część jego terenów oddano pod budowę dworca kolejowego PODZAMCZE. Większość grobów przy tym zniszczono, niektóre pochówki przeniesiono na cmentarze łyczakowski i gródecki; te co ocalały z czasem zanikły samoistnie, wśród nich także mogiła o. Mikołaja...