16 października
Z trudnościami, ale wybudowali… KONSEKRACJA DRUGIEGO KOŚCIOŁA św. KAZIMIERZA W KRAKOWIE
Po spaleniu przez Stefana Czarnieckiego, przygotowującego Kraków do obrony przed Szwedami, klasztoru na przedmieściu Garbary w roku 1655, REFORMACI PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ przez kilka lat czynili starania, a raczej toczyli boje, o pozwolenie na nową fundację w obrębie murów miejskich. Przez krótki czas korzystali z gościnności Anny Kupiszowej, wdowy po Łukaszu, drukarzu i księgarzu krakowskim, później przenieśli się do klasztoru wielickiego, po czym zamieszkali znowu w Krakowie, w kamienicy Franciszka Szembeka. Pokonując różne trudności, weszli w posiadanie opuszczonego i nieco zrujnowanego domu przy ul. Rogackiej oraz kilku sąsiednich parcel. Ów dom podarowany im został w roku 1658 przez Stanisława Warszyckiego, kasztelana krakowskiego. Po dokonaniu niezbędnych remontów i przeróbek jesienią tegoż roku otrzymali Reformaci pozwolenie na odprawianie w domowej kaplicy publicznych nabożeństw. Trzy lata później zbudowali nową, przylegającą do domu, kaplicę, co oficjalnie uznane zostało za poszerzenie poprzedniej... Drugą parcelę nabył dla nich Jan Wielopolski, kasztelan wojnicki, fundator klasztoru Reformatów w Bieczu, trzecią Stanisław Witowski, kasztelan sandomierski. Później, głównie drogą kupna, dołączono jeszcze kilka innych. Wreszcie w roku 1666, 31 października, bp Mikołaj Oborski, sufragan krakowski, poświęcił i położył kamień węgielny pod budowę nowej świątyni. Głównym jej fundatorem był Franciszek Szembek starosta biecki i kasztelan kamieniecki.
Konsekracji kościoła pod wezwaniem św. Kazimierza, królewicza, tym samym, co świątyni na Garbarach, dopełnił Mikołaj Oborski, biskup laodycejski i miejscowy sufragan, scholastyk kapituły katedralnej, wikariusz w sprawach duchownych i oficjał generalny krakowski, 16 października 1672 roku, w dziewiętnastą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Jednocześnie konsekrował siedem ołtarzy. Wielki czyli główny - ku czci Krzyża Świętego. Po stronie Ewangelii (lewej): pierwszy – Najświętszej Dziewicy Maryi Niepokalanie Poczętej i św. Józefa; drugi – św. Kazimierza i św. Heleny, matki cesarza Konstantyna oraz św. Klary, dziewicy; trzeci – św. Barbary, dziewicy i męczennicy oraz św. Marii Magdaleny. Po stronie Lekcji (prawej): pierwszy – św. Franciszka, wyznawcy, św. Stanisława, biskupa i męczennika oraz św. Katarzyny, dziewicy i męczennicy; drugi – św. Antoniego z Padwy, św. Ludwika, biskupa i św. Dydaka, wyznawcy, trzeci: św. Piotra z Alkantary oraz świętych męczenników Piotra i jego towarzyszy z zakonu reformatów. Ołtarze opatrzył relikwiami świętych Damazego, Maksymiana i Antonina, męczenników. Jako dzień corocznych obchodów rocznicy poświęcenia świątyni wyznaczył pierwszą niedzielę miesiąca września…
