1 października
KRÓL POMÓGŁ… 350. ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA W KALISZU
Zgodę na osiedlenie się REFORMATÓW w Kaliszu wydał król Zygmunt III Waza i w roku 1628 Marcin Wierusz Kowalski, fundator klasztoru reformatów w Wieluniu, zakupił grunt na terenie ówczesnej podkaliskiej wsi DOBRZEC MAŁY. Trzy lata później przybyli pierwsi zakonnicy. Pierwotny kościół, fundacji Anny Sulimowskej i klasztor były zbudowane z drewna. Już 11 listopada 1632 roku sufragan wrocławski, bp Jan Baltazar Liesch von Hornau poświęcił ową niewielką świątynię, nadając jej tytuł św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny.
Przez dłuższy czas obecność Reformatów w Kaliszu była „solą w oku” miejscowych OO. BERNARDYNÓW I KANONIKÓW LATERANEŃSKICH. Ta niechęć udzieliła się także niektórym mieszkańcom miasta, „wskutek czego rozwalili oni ubogą chatkę, w której Reformaci Pana Boga chwalili”… Ks. Kobyliński w Tygodniku Katolickim z roku 1865 twierdzi, „że napaści i rozwalenia domku oraz kapliczki dokonali Bernardyni ze swymi ludźmi”. Adam Chodyński, autor wyżej zamieszczonego cytatu (z książki Kościół i klasztor OO. Reformatów w Kaliszu), tej opinii nie podziela… W roku 1658 król Jan Kazimierz swoim stanowczym dekretem, wydanym w piątek po Zielonych Świątkach, położył kres wszelkim próbom szkodzenia kaliskim Reformatom…
Mając tak utrwalony byt w mieście, rozpoczęli oni wkrótce przygotowania do wzniesienia trwalszych budowli na tzw. PRZEDMIEŚCIU WROCŁAWSKIM. I tak w roku 1661 gwardian o. Teodor Łabiszyński zaczął gromadzić materiały na wzniesienie murowanego kościoła i klasztoru; cztery lata później przybyli komisarze wyznaczeni przez prowincjała dla wybrania miejsca i sporządzenia planu. W dniu 27 lipca 1665 r. rozpoczęto prace przy zakładaniu fundamentów…
Osiem lat później murowany obiekt (piętrowy klasztor z wirydarzem oraz przylegający doń kościół) był gotowy. W niedzielę 1 października 1673 roku bp. Jan Chrzciciel z Bużenina Bużeński, sufragan gnieźnieński, proboszcz uniejowski i sekretarz królewski dokonał aktu poświęcenia kościoła pod wezwaniem św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i św. Piotra z Alkantary. W latach 1683 - 1706 cały obiekt wraz z ogrodem został opasany murem.
