17 września

ROCZNICA KONSEKRACJI KOŚCIOŁA KLASZTORNEGO W SĄDOWEJ WISZNI

Kościół i klasztor w Sądowej Wiszni, w województwie ruskim, ziemi i diecezji przemyskiej, według projektu Pawła Fontany, nadwornego architekta Pawła Karola Sanguszki, budowany był w latach 1730-1741 na terenie podarowanym przez króla Augusta II. Fundatorami wznoszonej dla REFORMATÓW PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ budowli byli Jan Siemieński, kasztelan lwowski i Franciszek Zawadzki, łowczy kijowski. Ten drugi fundował wcześniej temuż zakonowi klasztor w Jarosławiu.

Konsekracja kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela, miała miejsce w siedemnastą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, 17 września 1741 roku (w drugim roku pontyfikatu papieża Benedykta XIV), a w którym to dniu przypada również święto Stygmatów św. Franciszka z Asyżu. Konsekratorem był biskup Andrzej Pruski, sufragan przemyski. On też następnego dnia sporządził Annotatio Consecrationis Ecclesiae Visnensis, dokument potwierdzający akt poświęcenia świątyni i siedmiu znajdujących się w niej ołtarzy:

Ołtarz główny - Jezusa Chrystusa UKRZYŻOWANEGO i MODLĄCEGO SIĘ W OGRODZIE OLIWNYM.

Ołtarze „po stronie Ewangelii” (lewej dla uczestniczących we Mszy św.): pierwszy – Wniebowzięcia NMP i św. Anny, drugi – Wszystkich Świętych i św. Michała Archanioła, trzeci – św. Antoniego Padewskiego i św. Joanny, dziewicy III Zakonu św. Franciszka.

„Po stronie lekcji” (prawej): pierwszy – św. Jana Chrzciciela i św. Wojciecha, biskupa i męczennika, drugi – św. Franciszka Serafickiego i św. Klary, trzeci – św. Piotra z Alkantary i św. Józefa, Oblubieńca NMP.

W każdym z ołtarzy umieszczone zostały relikwie świętych męczenników, szczegółowo wyliczone we wspomnianym wyżej dokumencie. Dla wiernych obojga płci, nawiedzających w dniu konsekracji poświęconą świątynię udzielony został rok odpustu. W rocznicę poświęcenia, wyznaczoną na osiemnastą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego, wierni mogli otrzymać 40 dni odpustu…