11 września
PIERWSZY PROWINCJAŁ PRUSKI… O. INNOCENTY LESKI
Leski Franciszek, w zakonie o. Innocenty, urodził się w Tylicach koło Nowego Miasta Lubawskiego w roku 1697. Po ukończeniu szkoły średniej w Grudziądzu wstąpił do WIELKOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW i dnia 27 listopada 1716 roku rozpoczął nowicjat w Szczawinie Kościelnym. Rok później złożył profesję uroczystą. Studia filozoficzno-teologiczne ukończył w klasztorze gdańskim (Stolcenberg).
Po otrzymaniu święceń kapłańskich pracował m.in. jako kaznodzieja w Wejherowie i przez rok jako gwardian tamże (1730-31). Od roku 1733 mieszkał we Włocławku i tam w latach 1734-37 pełnił urząd gwardiana i jednocześnie „prefekta fabryki”, nadzorującego prace remontowo-budowlane. W tym czasie zbudowany został ołtarz w kaplicy Niepokalanego Poczęcia NMP, przebudowany refektarz, drewniane piętro klasztoru zastąpiono murowanym, a także dobudowano skrzydło na skład i urządzenia sanitarne. Później był jeszcze gwardianem w Lutomiersku (1742-43) oraz dwukrotnie w Wieluniu (1744-46 i 1749-50). W latach 1746-49 jako definitor prowincji mieszkał w Wejherowie, pełniąc tam urząd magistra nowicjatu.
Decyzją zarządu generalnego zakonu mianowany został w roku 1750 pierwszym ministrem prowincjalnym nowoutworzonej PROWINCJI PRUSKIEJ pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP (mariańskiej). W końcu drugiego roku urzędowania, 4 czerwca 1752 r. był uczestnikiem koronacji łaskami słynącej figury Matki Bożej Łąkowskiej, którą to uroczystość współorganizował. Pozostawił też opis jej przebiegu (Sinoptica descriptio Actus Coronationis Beatissimae Łąkoviensis seu ad Prata Mariana Thaumaturga Imaginis). Od roku 1753 przez dwadzieścia cztery lata był archiwistą prowincji. Pracowicie kopiował kroniki klasztorów pruskich, które wcześniej należały do PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ, a także inne dokumenty. W latach 1762-65 pełnił urząd kustosza prowincji. Zmarł 11 września 1787 roku w Łąkach Bratiańskich w wieku lat osiemdziesięciu dziewięciu, w siedemdziesiątym pierwszym roku życia zakonnego. Był niewątpliwie jednym z najbardziej długowiecznych reformatów w XVII i XVIII stuleciu.
