24 lipca
POCZĄTKI I KRES KLASZTORU W BUKACZOWCACH (w ARCHIDIECEZJI LWOWSKIEJ)…
W roku 1756 władze KUSTODII RUSKIEJ przyjęły oferowaną przez Władysława Łuszczewskiego, starostę żydaczowskiego, fundację w Bukaczowcach nad rzeką Świrz, prawym dopływem Dniestru, w ARCHIDIECEZJI LWOWSKIEJ. W tym samym roku wzniesiono drewnianą kaplicę, która jednak w listopadzie następnego roku spłonęła. Nową, pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu, na innym miejscu wraz z rezydencją zbudowaną, poświęcono 26 sierpnia 1758 r. W 1767 r. podjęto starania o wystawienie murowanego kościoła i klasztoru. Rozpoczęte prace postępowały jednak bardzo wolno, głównie z powodu częstych zmian właścicieli posiadłości.
Pewne przyśpieszenie nastąpiło dopiero dzięki Salomei Stadnickiej, żonie kasztelana kamienieckiego Mikołaja Stadnickiego, właściciela Bukaczowiec, a także po jej śmierci (1774), gdyż na dalszą budowę klasztoru przekazała ona odpowiednie fundusze. Również kolejny właściciel Bukaczowiec, książę Adam Czartoryski (od 1777 г.), nabywając te dobra zobowiązał się do pomocy przy kontynuacji prac budowlanych. Przy czym zgodnie z wcześniej poczynionymi ustaleniami budowa „pod Zamkiem” miała być wstrzymana i rozpoczęta na nowo w innym miejscu poza miastem. Prawdopodobnie przyczyną zmiany lokalizacji była bezpośrednia bliskość austriackich koszar wojskowych, która naruszała spokój braci i destabilizowała ich życie… Ten klasztor, już w pełni ukończony, od roku 1785 należący do PROWINCJI GALICYJSKIEJ, a od 1806 – „OBOJGA GALICJI”, został, podpisanym 24 lipca 1807 roku dekretem GALICYJSKIEGO GUBERNIUM KRAJOWEGO we Lwowie, skasowany. Jego wykonanie udało się wstrzymać na kilka miesięcy. Na kongregacji prowincjalnej w Pińczowie, w dniu 16 sierpnia tegoż roku sformowana została, ostatnia już, czteroosobowa wspólnota bukaczowskiej rezydencji z o. Jerzym Podlewskim jako przełożonym. Zakonnicy opuścili zabudowania klasztorne najprawdopodobniej w dniu 28 grudnia 1807 roku lub nieco później. Następnego dnia zmarł tam o. Ambroży Goldaff… Natomiast o. Regalat Zychowicz pozostał w Bukaczowcach, jako wikary miejscowej parafii, do połowy roku następnego.
Po niezbędnej przebudowie obiekt mieszkalny przeznaczony został na koszary wojskowe. Kościół w momencie kasacji był wymurowany tylko do wysokości okien... Brak dokładnych informacji co do czasu rozbiórki zespołu klasztornego. Na początku XX wieku na tym miejscu powstała polska wieś - Karolówka. Na „zrębach niedokończonego kościoła” wzniesiono niewielką murowaną świątynię, poświęconą w roku 1924. Obok był cmentarz. Wioskę spalili banderowcy 3 maja 1944 r. Wszyscy, którzy jej nie opuścili zostali zamordowani. Po II wojnie światowej to, co z niej pozostało, zrównano z ziemią. Murowany kościółek wraz z przylegającym do niego cmentarzem rozjechały na początku lat sześćdziesiątych sowieckie czołgi. Obecnie jest tam ugór porosły dzikimi krzakami i kwieciem rozmaitym, kilka zrujnowanych nagrobków oraz postawiony w 2005 roku przez byłych mieszkańców i ich potomków metalowy krzyż z tabliczką treści: Miejsce po dawnym cmentarzu i kościele rz-katolickim w Karolówce…
