25 czerwca
ŚMIERĆ BRACI Z KLASZTORU W RAWIE RUSKIEJ
Dnia 22 czerwca 1941 roku Niemcy hitlerowskie zaatakowały Związek Radziecki. Pierwsze dni owej wojny okazały się tragicznymi dla klasztoru w Rawie Ruskiej. W środę, 25 czerwca wojska niemieckie przypuściły zmasowany atak na oddziały sowieckiej artylerii skoncentrowanej w pobliżu murów klasztornych. Zapalił się dach na kościele i klasztorze, zniszczeniu uległy organy. Według wspomnień niektórych świadków tych wydarzeń to wycofujący się Rosjanie zapalnym płynem oblali dach kościoła i podpalili… Br. Dydak Nosidlak i inni bracia zorganizowali akcję ratowniczą i z pomocą ludzi świeckich przystąpił do gaszenia pożaru, czemu kategorycznie przeciwstawili się Sowieci. Rozpędzili świeckich, a dowódca dwóm żołnierzom polecił wyprowadzić poza miasto wszystkich mieszkańców klasztoru, którzy mimo zakazu kontynuowali działania ratunkowe. Brata Dydaka, który nie chciał iść, oświadczając: „Nie ruszę się! Tu jest mój dom. Jeżeli mam zginąć, to tutaj, w klasztorze”, zastrzelono na schodach (na korytarzu?) przy zakrystii. Wraz z nim zginął Jan Lewko, ociemniały organista. Braciom Peregrynowi Schnerchowi, Ferdynandowi Smoleniowi, a także przebywającemu w klasztorze Michałowi Gawędzkiemu, franciszkaninowi konwentualnemu sowieccy oprawcy związali ręce drutem kolczastym i wyprowadziwszy, w niewiadomym miejscu zabili.
Florian Nosidlak, w zakonie br. Dydak, urodzony w Łętowni k. Rabki 10 lipca 1886 roku, wstąpił do zakonu w lipcu roku 1922. Początkowo, jako tercjarz, pracował m.in. w lwowskim klasztorze św. Rodziny. W latach 1928-29 przechodził formację nowicjacką w Kętach. Śluby wieczyste złożył 2 lutego 1934 r. W Rawie Ruskiej mieszkał od roku 1929. Był tam w różnych latach zakrystianem, furtianem, ogrodnikiem, kwestarzem i krawcem. Odznaczał się pracowitością i gorliwością. Zginał dwa tygodnie przed 55. urodzinami…
Edward Kazimierz Schnerch, w zakonie br. Peregryn, urodził się 13 listopada 1910 r. w Przemyślu na Zasaniu. W młodości uczęszczał do prowadzonych przez SALEZJANÓW szkół w Przemyślu i Różanymstoku. Do Braci Mniejszych Prowincji Matki Bożej Anielskiej został przyjęty w roku 1930 i początkowo jako tercjarz przebywał we Lwowie i Zakliczynie. W latach 1934-35 odbył nowicjat w Kętach. Następne trzy lata mieszkał we Włocławku, później rok w Sądowej Wiszni. Od roku 1939 należał do wspólnoty klasztoru w Rawie Ruskiej, spełniając posługę kucharza i kwestarza. Był zakonnikiem gorliwym, przykładnym i pobożnym. Zginął w 31. roku życia.
Tadeusz Smoleń, w zakonie br. Ferdynand, przyszedł na świat 26 stycznia 1916 r. w Krakowie. Tamże w grudniu 1936 r. przyjęty został do zakonu. W roku 1938 przeniesiono go do Przemyśla, rok później do Rawy Ruskiej, gdzie pełnił obowiązki zakrystiana. W chwili śmierci miał ukończonych lat 25.
Andrzej Gawędzki, w zakonie br. Michał Maria, urodził się 20 grudnia 1919 r. w Kurzelowie. Dnia 1 lipca 1935 r. wstąpił do franciszkanów konwentualnych. Rok później rozpoczął nowicjat w Niepokalanowie. Do wybuchu wojny zajmował się wysyłką „Rycerza Niepokalanej” do czytelników z województwa stanisławowskiego. We wrześniu 1939 r., uciekając przed Niemcami dotarł do klasztoru rawskiego i tam pozostał. Przeżył 21 lat i 6 miesięcy.
Michał Lewko, mieszkający w klasztorze organista, urodził się w roku 1916. Od czternastego roku życia był ociemniały.
Po wkroczeniu do Rawy Niemców w klasztorze odprawione zostało nabożeństwo żałobne za zamordowanych braci i organistę. W roku 1943 przy klasztornej furcie wykonano nagrobek z krzyżem i tablicą z imionami rozstrzelanych. Po wojnie został on z rozkazu władz sowieckich usunięty.
