O. Bernard Misiewski OFMRef

11 lipca

PROWINCJAŁEM MAŁOPOLSKIM BYŁ ROK I CZTERY DNI… o. BERNARD MISIEWSKI

O. Onufry Mysłkowski w Dalszym ciągu przydatku do kronik Braci Mniejszych poświęca mu kilka zdań:

Pół roku chorując; w czasie tej choroby w Niedziele i uroczyste Święta przyjmując Najświętszy Sakrament, z przykładna cierpliwością, z oddaniem się na Wolę Boską i z ofiarowaniem się Chrystusowi Panu, umarł 11 lipca 1766 r. w  Krakowie; był za młodu Profesor retoryki przyjemny, i uczniów w Duchu utwierdzający (w Zakliczynie i Solcu; od roku 1737 do [z przerwami] 1745) , potem kaznodzieja dobry, Gwardian roztropny (w Solcu 1743-44, Wieliczce 1747-50 i 1753-54, Stopnicy 1751-53, Bieczu 1755-56 i Krakowie1759-62), miły swoim i Dobrodziejom, Majster dla Nowicjuszów prawie urodzony i częsty (w Wieliczce 1746-47, 1756-59 i 1762-65); w czasie nawet Definitorstwa (1756-59) i kustosza Urzędu (1762-65), komisarz Prowincjalski a na koniec Małopolskiey Prowincyi Prowincyał (1755-56) roztropny i przezorny. Pierwszą w Małopolskiej Prowincyi Kongregację obwieścił, i na dzień 20 Lipca w konwencie krakowskim wyznaczył, już jednak w niej się nie stawił. Zakończywszy bowiem pierwszą wizytację powrócił do Krakowa na Boże Narodzenie 1765 roku; wkrótce zaniemógł i po półrocznej chorobie zmarł

Ochrzczony 15 listopada 1703 w Parczewie Marcin Misiewski (czasami nazwisko w formie Miszewski) wstąpił do MAŁOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW 16 sierpnia 1728 r. w Sandomierzu. Po złożeniu rok później profesji uroczystej studiował filozofię w Rzeszowie, teologię w Lublinie i prawo kanoniczne oraz teologię polemiczną w Bieczu. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 1734 w Rzeszowie z rąk bpa Augusta Józefa Czarnockiego, sufragana kijowskiego. Studia ostatecznie zakończył w roku 1737.

Po jego śmierci wikariuszem prowincjalskim wybrany został w dniu 18 lipca 1766 roku o. Stefan Staniewski, były prowincjał…

© CRT 2012