26 czerwca

ZASŁUGI DOBRODZIEJÓW KLASZTORÓW REFORMACKICH KREŚLIŁ… (o. Bazyli Malinowski)   

Pierwszą udokumentowaną wiadomością o jego życiu jest informacja o złożeniu profesji uroczystej w dniu 1 sierpnia 1731 r. w WIELKOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW. Studia filozofii i teologii odbywał zapewne w Kaliszu i Warszawie. Ok. roku 1737 otrzymał święcenia kapłańskie.

W latach 1739-35 był lektorem filozofii w Kaliszu; kolejnych pięć – teologii w Warszawie. Przez dwa lata (1750-52) piastował urząd gwardiana w Wieluniu. Na kapitule prowincjalnej w Pakości, 6 sierpnia 1752 wybrany został definitorem; a po śmierci prowincjała, o. Jakuba Błociszewskiego, definitorium wybrało go 30 listopada tegoż roku w Lutomiersku wikariuszem prowincjalskim. Komisarz generalny zakonu, Bernardyn a Terlitio mianował go 22 czerwca 1754 prowincjałem. W czasie kierowania przez niego prowincją przygotowany został projekt nowych statutów, zatwierdzony na kapitule w Pakości w roku 1755 i opublikowany drukiem dwa lata później. Bywał też kaznodzieją; pozostawił po sobie jedno wydane drukiem kazanie wygłoszone na pogrzebie Józefa Franciszka Sapiehy, fundatora klasztoru w Boćkach.

W latach 1755-58 pełnił urząd kustosza oraz lektora teologii w Poznaniu, od 1761-64 definitora. W roku 1756 brał udział w kapitule generalnej zakonu w Murcji (Hiszpania). Przez pięć lat (1758-63) był magistrem nowicjatu w Osiecznej. Tam też zmarł 26 czerwca 1764 r.

W roku 1759 ukazała się wydrukowana w Rawiczu książka Stylus ligatus… w której regularnym heksametrem, w oparciu o źródła archiwalne, opisuje początkowe dzieje reformatów w Polsce, podkreślając w sposób szczególny zasługi ojców: Aleksandra Patavinusa, Benedykta Bułakowskiego i Cypriana Gozdeckiego. Trzy lata później w Poznaniu światło dzienne ujrzała jego Facundia soluta… będąca wyrazem wdzięczności dla fundatorów i dobrodziejów poszczególnych klasztorów czterech reformackich prowincji w Polsce. Choć nie jest wolna od przesady w kreśleniu ich zasług, zawiera jednak wiele materiału biograficznego opartego o różne przekazy, m.in. kroniki klasztorne.

O. Onufry Mysłkowski wydaje mu świadectwo następujące: równie cnotą jako i mądrością sławny, wielce przykładny i nabożny…