1 sierpnia

BRODNICA, ROCZNICA POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA I JEGO REKONCYLIACJI…

Brodnicki klasztor REFORMATÓW PROWINCJI PRUSKIEJ, dedykowany św. Franciszkowi z Asyżu, wzniesiono w latach 1752-62 dzięki hojności kilku fundatorów, wśród których szczególną rolę odegrali: Józef Pląskowski, starosta brodnicki wraz z małżonką Rozalią z Czapskich oraz Dominik Rembieliński, dziedzic Karbowa i cześnik latyczewski z żoną Wiktorią. Świątynia poświęcona została 1 sierpnia 1762 r.

W kwietniu 1769 roku schronili się w klasztorze konfederaci barscy. Dowodził nimi marszałek dobrzyński Jan Zieliński. W dniu 14 kwietnia doszło do krwawych walk, w wyniku których konfederaci zostali rozgromieni przez Moskali, którzy następnie podpalili drewniane zabudowania klasztorne. Spłonęły one doszczętnie wraz z biblioteką i archiwum. Nowe, murowane, ukończono w roku 1772.

Po skasowaniu klasztoru przez pruskich zaborców w roku 1831, jeden z żołnierzy sprofanował kościół, wjeżdżając do niego na koniu. Żywą była tradycja, że na marmurowej posadzce, pod chórem organowym znajduje sie odcisk kopyta owego konia… W dniu 3 sierpnia tegoż 1831 roku proboszcz brodnicki ks. kanonik Mateusz Osmański dokonał rekoncyliacji (przywrócenia dla kultu religijnego) świątyni pod nowym, aktualnym do czasów współczesnych, wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP. Pełnił on rolę kaplicy pogrzebowej, a przez pewien czas także więziennej. W okresie międzywojennym był kościołem garnizonowym dla stacjonującego w Brodnicy 67 Pułku Piechoty. W latach 1939-1947 był znów wykorzystywany jako kaplica pogrzebowa.

Franciszkanie z Prowincji Matki Bożej Anielskiej przejęli świątynię 2 listopada 1947 r. Trzydzieści jeden lat później przy klasztorze została erygowana parafia. Od roku 1991 pieczę nad klasztorem i parafią sprawują franciszkanie z Prowincji św. Franciszka. W dniu 13 czerwca 1996 r. świątynia podniesiona została do rangi SANKTUARIUM ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO, patrona miasta.