16 sierpnia
OBROŃCA PRZYWILEJU NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP (o. KRZYSZTOF KLIMECKI)
Wielki czciciel NIEPOKALANEJ, św. Maksymilian Maria Kolbe został uśmiercony w roku 1941 w przeddzień uroczystości Jej Wniebowzięcia; św. Beatrycze Silva, założycielka zgromadzenia koncepcjonistek, poświęconego NIEPOKALANEJ, zmarła w roku 1490, dzień po tejże uroczystości; podobnie, w roku 1720, szerzący cześć NIEPOKALANEJ, o. Klimecki… Przypadek???
O. Aleksy Koralewicz pozostawił po nim takie oto wspomnienie:
O. Krzysztof Klimecki, Prowincji Małopolskiej Pater, Mąż wielkiego dowcipu i w prawie dostatecznie biegły, przez wiele lat czytał Filozofię i S. Teologię. Na cześć Najświętszej Pannie z tych słów „Ave Maria gratia plena Dominus tecum” napisał Anagrammatów 6000. Będąc Kustoszem w leciech około 60. odważył się pieszo pójść do Wiktorii ma Kapitułę Generalską, potem Prowincjałem obrany z wielką pracą i żarliwością rządził Prowincją, zelując o ubóstwo święte; Vota srebrne, które pod pretekstem nabożeństwa przyjmowano do Obrazów w Kościołach naszych łaskami albo cudami sławnych przyjmować zakazał, i za wspólną radą Ojców Definitorów wszystkich pozwolił, ażeby na potem takie vota nie były przyjmowane, na co z Rzymu dekret otrzymał. Zdała się ta rzecz wielom niesłuszna, on jednak wolał się raz narazić na taką cenzurę, aniżeli za pobłażaniem w przyjmowaniu takich votów podawać okazję przynajmniej domniemaną przestępstwa ubóstwa ścisłego. Po skończonych urzędach Gwardiaństwa i Prowincjalstwa, prosił się na mieszkanie do Konwentu Kazimierskiego na zabawy duchowne, i do Bogomyślności sposobnego, gdzie w lat kilka znacznie w siłach osłabiony posłany do Apteki i infirmerii Konwentu Lubelskiego, przez trzy lata w nieustannych chorobach i dolegliwościach gotując się na śmierć, przeżywszy lat 80. szczęśliwie dokończył doczesnego życia dnia 16 Sierpnia 1720 roku.
Urodził się ok. roku 1640. Do zakonu wstąpił 8 listopada 1667 r. Nowicjat odbył zapewne w Wieliczce, kończąc go złożeniem ślubów uroczystych tegoż samego dnia roku następnego. Studiował filozofię i teologię między innymi w Krakowie i Lublinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 września 1674 roku w Krakowie. Bezpośrednio po ukończeniu studiów teologicznych powierzony mu został urząd lektora filozofii (w Lublinie i Bieczu – w latach 1677-83). W kolejnych latach wykładał teologię we Lwowie, Przemyślu i Krakowie, był gwardianem w Bieczu (1687-88 i 1701-02), Lwowie (1695-97 i 1712-13) i Sandomierzu (1702-03), a także prezesem rezydencji (przełożonym jeszcze nie w pełni sformowanego klasztoru) w Kętach (1700-01) i Jarosławiu (1703-05). Trzykrotnie wybierany był do ZARZĄDU PROWINCJI. W latach 1698-1701 pełnił urząd definitora, 1704-07 kustosza i 1707-10 prowincjała. Wspomniana przez Koralewicza podróż na kapitułę generalną (wraz z ówczesnym prowincjałem, o. Antonim Węgrzynowiczem), rozpoczęta jesienią roku 1705, z przyczyn politycznych nie osiągnęła swego celu. Znane są trzy wydane drukiem dzieła jego autorstwa: Chilias liliorum, liber anagrammatum pro immaculato ortu B. M. V. de sex verbis salutationis (1691) i Liber anagrammatum pro Immaculato ortu Beatissimae Virginis Mariae de sex verbis salutationis angelicae (1696) oraz Ambrosia Praeambula Cantus Beato Joanni Cantio (1696). Dwoma pierwszymi zasłużył sobie na miano obrońcy przywileju Niepokalanego Poczęcia NMP.
O. Stanisław Kleczewski scharakteryzował go tak: Człowiek wszelkiej doskonałości, tak w naukach, jak w cnocie. (…) O zachowanie (…) nie tylko Reguły, ale najmniejszych Praw Zakonnych wielce był żarliwy.(…) Do Przenajświętszej MARYI Panny osobliwe miał nabożeństwo. (…) Obrany prowincjałem, tym jaśniej cnotą i doskonałością innym przyświecał…
