20 lipca

Z PRUS DO ZIEMI ŚWIĘTEJ… o. JAKUB KAŁCZYŃSKI

Adam Mikołaj Kałczyński, w zakonie o. Jakub, urodził się w Lubawie 7 grudnia 1819 r. Do PRUSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW wstąpił 28 listopada 1838 roku. Nowicjat odbywał w Żurominie. Zapisano o nim w opinii, że był człowiekiem „dobrych obyczajów”. Profesję uroczystą złożył 9 stycznia 1841 r. Studiował gramatykę w Zarębach Kościelnych oraz filozofię we Włocławku, od roku 1842 teologię w Płocku. Tam 15 stycznia 1843 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

W latach 1846-48 był profesorem gramatyki oraz ojcem duchownym w Zarębach Kościelnych, od 1848-50 lektorem filozofii we Włocławku.

W nowoutworzonej PROWINCJI Niepokalanego Poczęcia NMP powołany został do pierwszego jej zarządu jako definitor (1855-58). Urząd ten pełnił przez następne trzechlecie (do 1861 r.) oraz w latach 1864-67. W roku 1858 wybrano go także sekretarzem prowincji.

Pracował jako kaznodzieja w Wejherowie i Miejskiej Górce, tam był również gwardianem w latach 1863-64. Wcześniej urząd gwardiański pełnił w Bysławku (1858-61). Mieszkał także w Osiecznej (jako wikary klasztoru) oraz Poznaniu (ojciec duchowny). Był prefektem misji ludowych. W roku 1863 (17 października) otrzymał obediencję od ministra generalnego z poleceniem udania się przez Wiedeń i Aleksandrię na misje do Afryki Centralnej. Ze względów zdrowotnych pracy tej nie podjął.

Po skasowaniu PROWINCJI przez rząd pruski podjął pracę w Kustodii Ziemi Świętej. Przebył tam (do miasta Aleppo) 8 września 1875 r. Od maja do września 1877 roku był przełożonym klasztoru przy Bożym Grobie w Jerozolimie. Ostatnich kilkanaście lat życia (1880-96) posługiwał jako spowiednik dla Polaków i Niemców w Nazarecie. Tam też zmarł 20 lipca 1896 r.