14 lipca

LWÓW – REFORMACI PO RAZ DRUGI…

W roku 1789 REFORMACI PROWINCJI GALICYJSKIEJ, mieszkający od trzech lat w dawnym klasztorze Karmelitów Bosych, zmuszeni byli opuścić Lwów. Sześć lat wcześniej usunięto ich z własnego klasztoru pod wezwaniem św. Kazimierza, przenosząc ich (na trzy lata) do budynków po Karmelitankach Bosych… Przebywali i pracowali w tym mieście 159 lat (od roku 1630)…

Po ponad stu latach władze PROWINCJI, pod kierownictwem wybranego w roku 1893 ministra prowincjalnego, o. Maurycego Wilczyńskiego, postanowiły podjąć kroki mające na celu ponowne osiedlenie się REFORMATÓW w GRODZIE LWA. Decyzja zapadła w roku 1894 podczas kongregacji, która odbyła się w Krakowie 19 lipca. W dniu 9 stycznia 1895 r. zakon kupił działkę przy ul. Janowskiej 58 (obecnie ul. T. Szewczenki 66), na PRZEDMIEŚCIU KRAKOWSKIM.

Zadanie budowania obiektów klasztornych przerosło siły pierwszych dwóch skierowanych tam przełożonych: o. Witalisa Kapuśnika i o. Piotra Dudziaka. Dopiero o. Marian Markiewicz wraz z przeznaczonym mu do pomocy bratem Placydem Wójcikiem owe dzieło podjęli. Zamieszkali w małym domku z ogródkiem, podarowanym im przez pewnego obywatela lwowskiego; w drugim, wynajętym, urządzili tymczasową kaplicę. Wykarczowali drzewa, oczyścili teren, przygotowali miejsce pod fundamenty, zwozili materiały budowlane

Poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego pod mający powstać kościół św. Rodziny dokonał arcybiskup lwowski Seweryn Morawski dnia 14 lipca 1896 roku. Świątynię zbudowano w latach 1896 – 1899 wg projektu architekta Michała Kowalczuka. Obok wzniesiono budynki klasztorne. Kościół konsekrował arcybiskup Józef Bilczewski 2 października 1910 r.