3 sierpnia

OFIAROWAŁ SWOJE ŻYCIE W POSŁUDZE CHORYM… o. KAROL CIEMIERZYŃSKI

Urodził się 28 czerwca 1814 r. w Wierzbicy, w województwie radomskim. Nowicjat w PRUSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW rozpoczął w Węgrowie 4 listopada 1833 r. Później w wielu dokumentach znajdujemy go pod nazwiskiem „Ciemięga”. Gramatykę studiował w Siennicy i Zarębach Kościelnych, filozofię we Włocławku, teologię w Płocku. Wyświęcony został na kapłana prawdopodobnie w roku 1839 lub 1840.

Po ukończeniu studiów był m.in. kaznodzieją w Siennicy… Przynajmniej od roku 1846 wykonywał obowiązki wikarego w Zarębach Kościelnych, skąd w roku 1851 przeniesiony został na ten sam urząd do Węgrowa. Koniec jego życia tak opisał klasztorny kronikarz:

W tem roku okropna Cholera znowu zaczęła grasować, w czasie której wysłany został z klasztoru tutejszego na posługę duchowną do Kościoła Parafialnego w Wyszkowie, zarządzanego przez J.W.X. Kanonika i Proboszcza Andrzeja Zawackiego (Zawadzkiego) R.P. Carolus Ciemięga Vicarius – tam odwiedzając cholerą zarażonych, przy udzielaniu im Świętych Sakramentów, sam tą chorobą dotkniętym został i po kilkugodzinnym porażeniu(?) życie zakończył dnia 3 sierpnia 1855 r. z żalem całego zgromadzenia Braci swoich. Ciało jego do klasztoru Węgrowskiego zwiezione i tamże w grobach zakonnych złożone.