17 października

WŁOCŁAWEK, ROCZNICA KONSEKRACJI KOŚCIOŁA

REFORMACI KUSTODII WIELKOPOLSKIEJ (od roku 1639 – PROWINCJI) pod wezwaniem św. Antoniego przybyli do Włocławka w 1625 r., zaproszeni przez bpa Andrzeja Lipskiego i osadzeni zostali przy kościele św. Stanisława, położonym nad Wisłą, w pobliżu katedry. Z powodu niebezpieczeństwa powodzi oraz szczupłości miejsca w roku 1644 przenieśli się do wybudowanego dla nich klasztoru i kościoła pod wezwaniem Wszystkich Świętych.

Wcześniej, ok. roku 1600, na tym miejscu, na południowym przedmieściu, Stanisław Romatowski zbudował nieduży, drewniany kościół Wszystkich Świętych wraz z sąsiadującym z nim cmentarzem. W 1639 r. jego syn, Wojciech i Dorota z Rogalińskich, bezdzietne małżeństwo zamożnych włocławskich mieszczan, postanowili wznieść tam kościół i klasztor dla konwentu miejscowych REFORMATÓW. Romatowscy umarli przed ukończeniem budowy, ale zapisali w testamencie środki na jej dokończenie. Wykonawcą ich testamentu był p. Bilski, który także wystawił im grób w podziemiach klasztoru. Kościół klasztorny został konsekrowany 17 października 1644 r. przez biskupa Piotra Mieszkowskiego, miejscowego sufragana, natomiast drewnianą świątynię przeniesiono na nowe miejsce przy ul. Brzeskiej, gdzie otrzymała nowe wezwanie - św. Wojciecha.

Wraz z kościołem bp Mieszkowski konsekrował trzy ołtarze: główny- Wszystkich Świętych i dwa boczne: po stronie Ewangelii (lewej) – Najświętszej Maryi Panny, św. Katarzyny, dziewicy i męczennicy, św. Marii Magdaleny i św. Cecylii, dziewicy i męczennicy; po stronie Lekcji (prawej) – świętych z zakonu franciszkańskiego: Antoniego z Padwy, Ludwika z Tuluzy, biskupa i wyznawcy oraz Daniela i Współtowarzyszy, męczenników. W każdym z ołtarzy złożone zostały relikwie kilku męczenników, w głównym także św. Grzegorza, wyznawcy.