18 lipca

Z PRUS DO GALICJI… I Z POWROTEM… o. BERARD STAWOWY

Antoni Stawowy, w zakonie o. Berard, przyszedł na świat w roku 1832, we wsi Wilkowyja (podówczas Wielkie Księstwo Poznańskie, zabór pruski). Do erygowanej tylko co REFORMACKIEJ PROWINCJI Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny wstąpił w 1856 r. Dwa lata później złożył profesję uroczystą; po kolejnych dwóch otrzymał święcenia kapłańskie.

Przez piętnaście lat spełniał różne urzędy w swojej PROWINCJI ZAKONNEJ. Był między innymi sekretarzem ministra prowincjalnego, kaznodzieją (w Miejskiej Górce, Osiecznej, Wronkach i Łąkach Bratiańskich), wikarym klasztoru i gwardianem (1864, 1872-73 i 1875) w Miejskiej Górce…

Jego nazwisko znajduje się w spisie księży z archidiecezji gnieźnieńskiej i poznańskiej ,,więzionych i wypędzonych z powodu praw majowych aż do dnia 22.03.1875”.

Przez następne piętnaście lat posługiwał kaznodzieja i misjonarz ludowy w PROWINCJI GALICYJSKIEJ, głównie w Przemyślu, gdzie był również w latach 1881-82 ojcem duchownym kleryków, a także dyrektorem III Zakonu Franciszkańskiego oraz prefektem Sodalicji Najśw. Serca Jezusowego. Od marca do września 1880 r. administrował parafią Husów w diecezji przemyskiej, powiecie łańcuckim. Ponadto oddawał się pracy kaznodziejskiej w Kętach, Rawie Ruskiej i Zakliczynie.

W roku 1890 powrócił do Prus. Mieszkał i pracował w klasztorach: góreckim i wronkowskim; także pełnił urząd wikarego parafii Kębłowo (1893) i Psarskie (1896). Zmarł 18 lipca 1905 roku w Miejskiej Górce (Goruszkach).