29 września
„WIELE W PROWINCJI PRACOWAŁ”… o. AMBROŻY STALICKI
Pochodzący z Biecza Piotr Stalicki, w zakonie o. Ambroży, student Akademii Krakowskiej (od roku 1627), wstąpił do MAŁOPOLSKIEJ KUSTODII REFORMATÓW 5 maja 1630 r. Nowicjat odbywał zapewne w Wieliczce i tam, 5 maja następnego roku, złożył profesję uroczystą. Ok. roku 1636 otrzymał święcenia kapłańskie. Musiał odznaczać się wybitnymi zdolnościami, skoro władze zakonne zjednoczonej w tym czasie z bernardynami kustodii wysłały go na studia do Kolegium Misyjnego św. Piotra ma Monte Aureo (Złotej Górze, Montorio) w Rzymie (1636 - 37). Po powrocie do Polski włączył się w prace mające na celu rozerwanie unii z bernardynami i „pomnożenie Reformy”. Towarzyszył o. Bonawenturze Dzierżanowskiemu, kustoszowi małopolskiemu, w jego podróży na kapitułę generalną do Rzymu w roku 1639.
Na kapitule prowincjalnej, odprawianej 3 marca 1644 r. w Krakowie, wybrany został prowincjałem. Zabiegał o rzetelne spisywanie akt prowincjalnych i klasztornych i sam w tej materii świecił przykładem. Jak zaświadczył o nim Koralewicz: „Wiele w Prowincji pracował. Akta jej od początku aż do roku 1658 wiernie pisał i wiele innych potrzebnych rzeczy nie tylko o których słyszał, ale i które sam widział, i których przez ten czas doznał konotował”… Zebrane przez niego zbiory dokumentów (m.in. Monimentum Reformatae Provinciae Minoris Poloniae Sanctae Mariae Angelorum i Monimenta Reformationis nostrae Polonae) są pierwszorzędnym źródłem do poznania historii kustodii i prowincji w pierwszych dziesięcioleciach jej istnienia. Jako prowincjał, listem pisanym w Bieczu 30 grudnia 1646 roku, zlecił o. Cyprianowi Gozdeckiemu spisać dzieje Reformy w Polsce, zgodnie z poleceniem ministra generalnego Jana z Napoli z dnia 24 października 1646 r.
Neutralizował kolejne zabiegi bernardynów, mające na celu likwidację prowincji reformackich w Polsce. Rozpoczął podróż na kapitułę generalną do Toledo w Hiszpanii w roku 1645; musiał ją jednak przerwać z powodu działań wojennych tzw. wojny trzydziestoletniej.
Trzykrotnie wybierany był definitorem prowincji (1649 - 52, 1655 - 58, 1661 - 64). Kilkakrotnie także pełnił urząd gwardiański: w Wieliczce (1648 - 50 i 1653 - 54), Bieczu (1650 - 51 i 1652 - 53), Lwowie (1659 - 60) i Krakowie (1664 - 67). Przynajmniej przez rok (1647 - 48) był magistrem nowicjatu w Wieliczce.
W Kalendarzu Seraficznym Kleczewskiego czytamy: Potrafił wnętrznym rządem Zakon własny przy doskonałym ślubów zachowaniu utrzymać: już ojcowskim napomnieniem, już pilną strażą, aby małe zaniedbania, w znaczne złe zwyczaje nie rosły. Już skromną surowością i napomnieniem, a najbardziej życia świątobliwego dobrym przykładem…
Po tych pracach – jak pisze Koralewicz – duszę na wieczny odpoczynek szczęśliwie wyprawił w roku 1671 w Konwencie Krakowskim S. Kazimierza dnia 29 Września.
