30 stycznia
W USŁUDZE CHORYM NIEZMORDOWANY… br. APOLINARY WIECZORKOWICZ, MEDYK ZNAKOMITY…
Br. Apolinary Wieczorkowicz (tak jego nazwisko utrwaliło się w „literaturze przedmiotu”… choć w spisach profesów brzmi ono: Wieczorowicz, w niektórych opracowaniach: Wieczorkiewicz a nawet Wieczorkowski…) urodził się ok. roku 1661 w Przemyślu. Jego ojciec był lekarzem i u jego boku zapewne kształcił się w fachu medycznym. Mając lat 19 wstąpił 28 lipca 1680 r. do REFORMATÓW PROW. MAŁOPOLSKIEJ. Po roku nowicjatu w Wieliczce i złożeniu profesji uroczystej kierowany był do różnych klasztorów, gdzie opiekował się chorymi, leczył i przygotowywał lekarstwa w tzw. infirmeriach (wydzielonej części każdego z domów zakonnych, przeznaczonej dla braci wymagających opieki medycznej). Dłuższy czas spełniał te posługę w infirmeriach głównych Prowincji mieszczących się w klasztorach krakowskim i lubelskim, do których kierowani byli bracia z poważniejszymi zachorowaniami. Ta dobroczynna posługa rozciągała się również na ludzi świeckich, u których cieszył się zasłużoną sławą wybitnego medyka i dużą popularnością, co jednak przeszkadzało mu w duchowym rozwoju i pielęgnowaniu cnót zakonnych, szczególnie ducha modlitwy i pobożności… Dlatego też na jego pokorną prośbę skierowano go do konwentu na Górze św. Anny, jednak i tam podążyła za nim zdobyta wcześniej sława…
Pozostawił po sobie kilka wydanych drukiem książek, w których dzieli się z czytelnikami swoją wiedzą dotyczącą chorób, ich przyczyn i leczenia oraz podaje recepty na przygotowanie „wódek, oleyków, julepów, syropów, konfitur, maści, plastrów itp.”. Niektóre z nich, jak Compendium medicum auctum i Vademecum medicum wydawane były pięciokrotnie… Ukazywały się od roku 1703 do 1789 – praktycznie przez całe XVIII stulecie. Pracowite i służeniu chorym oddane życie zakończył 30 stycznia 1728 r. na Górze św. Anny. Jak napisał o. Kleczewski w Kalendarzu Seraficznym „W ustawicznej pracy i usłudze chorym był niezmordowany (…) W nabożeństwie ku Najświętszemu Sakramentowi ćwiczył się aż do śmierci”…