31 stycznia

Z REFORMACJI DO REFORMATÓW… o. ALEKSANDER TOMS…

O. Aleksander Toms (z chrztu Wacław), choć w swoim zakonnym życiu i pracy kapłańskiej nie wyróżnił się szczególnymi osiągnięciami, zasługuje jednak na wspomnienie z dwóch przyczyn. Po pierwsze był narodowości czeskiej, jednym z licznej grupy kandydatów z Czech i Moraw, wstępujących do reformackich prowincji na ziemiach polskich (szczególnie w wieku XIX do PROW. GALICYJSKIEJ). Urodził się w roku 1803 w miejscowości Kostomlaty nad Łabą, dziś w kraju środkowo czeskim, niedaleko Pragi. Po drugie urodził się w rodzinie luterańskiej. Dopiero po wyrzeczeniu się „błędów kacerskich” i wyznaniu wiary katolickiej jako tzw. „konwertyta”, ukończywszy określony w prawie kościelnym czas próby, został przyjęty do wspomnianej wyżej PROWINCJI, rozpoczynając nowicjat w Rawie Ruskiej 28 sierpnia 1841 r. Oto co o nim zapisano w kronice klasztoru bieckiego po jego śmierci (31 stycznia 1881 r.): Starzec ten 78-letni 40 lat tylko przeżył w Zakonie naszym a 36 lat kapłaństwa, zanim bowiem przejrzał światłem wiary naszej świętej w ciemnościach żył luterańskich, był nawet pastorem protestanckim. W 38 roku życia dopiero porzucił błędy heretyckie – i aby jak najlepiej poniesioną szkodę powetować i wynagrodzić, przywdział Sukienkę Św. O. Franciszka w Zakonie naszym i chwalebnie wytrwał do końca, za co mu Ten, który powiedział: „qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit” (kto wytrwa bo końca, ten będzie zbawiony, Mt X, 22) przyrzeczoną nagrodę użyczyć raczy… Mieszkał w ośmiu spośród dziewięciu klasztorów Prowincji, bywał wikarym domu, kaznodzieją, spowiednikiem… najdłużej, bo 12 lat, w Sądowej Wiszni…