7 lutego

CHARYZMATYCZNY INFIRMARZ… br. WITALIS NOWOMIEJSKI (NEOFORENSIS)

Posiadamy bardzo skąpe informacje o życiu tego świątobliwego brata. Jego nazwisko, czy też przydomek, wskazuje na Nowe Miasto Lubawskie (Neoforum) jako miejsce urodzenia. Tam zetknął się z REFORMATAMI KUSTODII WIELKOPOLSKIEJ, którzy przybyli do grodu nad Drwęcą w roku 1624 na zaproszenie wojewody pomorskiego i starosty bratiańskiego Pawła Działyńskiego (ostatecznie w samym mieście się nie utrzymali, powierzono im za to opiekę nad pobliskim sanktuarium w Łąkach Bratiańskich). W jednym z katalogów zmarłych wpisany jest jako „Germanus” – był więc prawdopodobnie narodowości niemieckiej.

Nowicjat rozpoczął 9 maja 1630 r. w Miejskiej Górce. Tam też rok później  złożył profesję uroczystą w rękach o. Mateusza Poznańskiego, gwardiana klasztoru. W roku 1647, na polecenie ówczesnego prowincjała, o. Bonawentury Kolczyńskiego, przybył wraz z o. Grzegorzem z Gdańska do Wejherowa, dając początek ponad dwóchsetletniej obecności REFORMATÓW w tym mieście.

O. Aleksy Koralewicz umieszcza go wśród zakonników – godnych Mężów, którzy ze sławą Świątobliwości pomarli (…). Roku 1667. dnia 7. lutego w Konwencie Waierowskim (Wejherowskim) S. Anny umarł Brat Vitalis Neoforensis. Chorym z miłością y ochotą rad służył prawie do samego zgonu, w Modlitwie tak dzienney jako y nocney ustawiczny. To o nim iest świadectwo, że go po śmierci widywano na miejscu Przełożonego w Konwencie Waierowskim… W katalogu zmarłych zakonników PROWINCJI zapisano, że był charyzmatycznym aptekarzem (infirmarzem), który służył chorym braciom, a także ludziom świeckim, szczególnie ubogim, z poświęceniem i miłością…