13 lutego

O. BERNARDYN TAŃSKI, ZESŁANIEC NA DALEKIEJ PÓŁNOCY…

Piotr Tański urodził się w Pułtusku 25(21?) marca 1821 r., tamże ostatniego dnia tegoż miesiąca został ochrzczony. Mając lat piętnaście, 14 sierpnia 1836 r. otrzymał sakrament bierzmowania. Trzy lata później, 27 września 1839 r. rozpoczął życie zakonne w PRUSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW. Wybrano dla niego imię Bernardyn… W wielu późniejszych spisach i opracowaniach pomyłkowo tytułowany jest imieniem Bernard. Po ukończeniu nowicjatu w Żurominie i złożeniu ślubów prostych studiował gramatykę w Białej na Podlasiu i Zarębach Kościelnych, gdzie złożył profesję uroczystą w dniu 27 kwietnia 1842 r. Jako student pierwszego kursu filozofii we Włocławku, został wyświęcony na kapłana 1 kwietnia 1843 r. Po zakończeniu studiów teologicznych w Płocku skierowano go do klasztoru w Smolanach, gdzie objął posadę prefekta w prowadzonej przez zakon szkole elementarnej (1846 - 47). Na tej samej posadzie, tyle że w Żurominie, spędził kolejny rok. W następnych latach powierzany mu był urząd kaznodziejski w Siennicy, Płocku i Włocławku, gdzie przez rok (1853 - 54) pełnił posługę słowa w tamtejszym kościele katedralnym. Był też dwukrotnie gwardianem, najpierw w Siennicy (1857 - 58), później w Płocku (1860 - 62[3?]).

W latach 1863-64 mieszkał w Siennicy. Podczas podróży do klasztoru w Węgrowie aresztowany został przez Rosjan w Siedlcach 7 marca 1864, formalnie za brak dokumentów osobistych. Faktycznie jednak prawdopodobnie odkryto jakieś jego zaangażowanie w działalność powstańczą, skoro skazano go na zesłanie do guberni archangielskiej (31 marca). Od 26 kwietnia 1866 r. mieszkał w Szenkursku. W dniu 25 listopada 1871 r[oku] isprawnik przeczytał publicznie manifest cara (z 13 maja tegoż roku), który wygnańców zesłanych za powstanie uwalnia spod dozoru policji i pozwala wrócić do kraju. Przy tym wręczono bilet za dopłatą jednego rubla. Na bilecie było jednak napisane: „wolno było wszędzie zamieszkać za wyjątkiem Królestwa Polskiego, stołecznych miast: Moskwy i Petersburgu z guberniami i w dziewięciu guberniach Kraju Zabranego”. Ułaskawieni zesłańcy nie mogli nadto objąć żadnego stanowiska publicznego, co dotyczyło również funkcji kapłańskich…

Wiadomo, że w roku 1878 o. Tański mieszkał w Czernihowie, tam też odzyskał uprawnienia kapłańskie. W roku następnym mianowany został przez arcybiskupa mohylewskiego wikariuszem tamtejszej parafii, w 1880 – przez biskupa tyraspolskiego – wikarym w Mikołajowie. W tym też roku otrzymał prawo powrotu do Królestwa Polskiego, z wyjątkiem guberni lubelskiej, siedleckiej i części suwalskiej. Otrzymawszy potwierdzenie tych praw od cara przeniósł się w roku 1883 do diecezji płockiej, gdzie kolejno był wikariuszem w Dobrzyniu nad Wisłą (1884 - 89) i administratorem w parafiach: Wielgie (1889 - 91), Sumino (1891 - 95) i Woźniki k. Płocka (1895 - 98). Później przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Warszawie, gdzie zmarł 13 lutego 1904 r. W roku 1885, mocą indultu sekularyzacyjnego  Stolicy Apostolskiej został inkardynowany do diecezji płockiej.