16 grudnia
RODEM Z WŁOCH, W ZAKONIE Z POLAKAMI, NA WOJNIE Z ROSJANAMI… o. BONIFACY DEGANO
Jan Degano, w zakonie o. Bonifacy, syn Jana (kupca) i Sabiny, urodził się w pobliżu Wenecji we Włoszech ok. roku 1704. Do REFORMATÓW PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ wstąpił 14 maja 1725 r. w Wieliczce; rok później złożył profesję uroczystą. Uzupełniał wykształcenie średnie w Stopnicy, studiował filozofię w Rzeszowie i teologię w Lublinie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa chełmskiego Jana Feliksa Szaniawskiego w roku 1731 r. Po ukończeniu studiów był lektorem filozofii w Przemyślu (1733 - 34), potem przebywał we Lwowie, Zakliczynie i Rawie Ruskiej. W czerwcu roku 1738 przeznaczony został do pracy w PETERSBURSKIEJ PREFEKTURZE MISYJNEJ.
Tam powierzono mu misję kapelana feldmarszałka Piotra Lascyego, Irlandczyka obrządku rzymsko - katolickiego, jednego z najwybitniejszych dowódców armii rosyjskiej, i jego żołnierzy. Ponieważ armia wyruszyła wcześniej do walki z Turkami w okolicach Morza Azowskiego, o. Degano dołączył do niej dopiero po kilku miesiącach. Wojnę, w której po stronie rosyjskiej brała udział także Austria, zakończyły podpisane w drugiej połowie września roku następnego traktaty pokojowe w Belgradzie i Niszu.
Prawie po dwóch latach, 8 sierpnia 1741 roku wojnę Rosjanom wypowiedzieli Szwedzi. Dowódcą armii carskiej był znowu generał Lascy (Lacy). Działania wojenne, teatrem których była pozostająca w tamtych czasach pod panowaniem szwedzkim południowa Finlandia, trwały dwa lata. Zwycięsko wyszła z nich Rosja. Dnia 7 sierpnia 1743 r. podpisany został traktat pokojowy w Åbo (dziś Turku w Finlandii).
O. Degano pozostał jeszcze, prawdopodobnie przez ponad rok w Petersburgu, po czym powrócił do swojej prowincji zakonnej. W latach 1745 - 46 pełnił urząd wikarego konwentu w Rawie Ruskiej, skąd kilka lat wcześniej wyruszył do Rosji. W roku 1747 wyraził chęć służenia w Kustodii Ziemi Świętej… Z nieznanych przyczyn jego kandydatury nie uwzględniono.
Przez rok (1748 - 49) był gwardianem w Stopnicy, później w szeregu klasztorów spowiednikiem. Wybierany był także jeszcze kilkakrotnie wikarym konwentów (na Górze św. Anny, w Rzeszowie, Gliwicach, Kętach i Pilicy). Ostatnie sześć lat życia spędził na Górze św. Anny, gdzie posługiwał pielgrzymom w językach polskim i niemieckim. Tam też zmarł 16 grudnia 1781 roku.
Zapisano o nim, że „około kompasów pracował”…
