9 lutego

O. KRYSTYN SZYKOWSKI, pogromca Tatarów…

Urodził się ok. roku 1642 najprawdopodobniej w Żółkwi, o czym świadczy część dokumentów archiwalnych obdarzających go nazwiskiem (przydomkiem?) Żulkievis, Żołkievius, Żułkieviensis. Nowicjat w MAŁOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW rozpoczął 13 stycznia 1663 r. we Lwowie, tamże po roku złożył profesję uroczystą. Studiował w Bieczu, Stopnicy, prawdopodobnie w Krakowie oraz we Lwowie, gdzie z rąk bpa Jerzego Giedzińskiego, miejscowego sufragana, w dniu 16 marca 1669 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

Już trzy lata później pełnił urząd gwardiana w PRZEMYŚLU i z tym właśnie okresem jego życia związane jest wydarzenie, który rozsławiło jego imię…. W 1672 roku zebrał liczną armię mieszczan, szlachty i chłopów i uderzył na hordę Tatarów plądrujących w tym czasie okolice Przemyśla i zagrażających miastu, a zgrupowanych w tym czasie pod Kormanicami (w nocy z 8 - 9 października).  Zwycięstwo pospolitego ruszenia pod wodzą o. Szykowskiego było decydujące. Tatarzy nie wrócili więcej pod Przemyśl.

O. Stanisław Kleczewski w Kalendarzu Seraficznym charakteryzuje go w sposób następujący: Mąż zawsze doskonały, i w same tylko cnoty, przy ścisłym ubóstwie, bogaty, któremu Bóg wiele darów użyczył. Osobliwiej jedna łaska Boża w męstwie jego wydawała się, które w nim sprawowało, nieprzełamny umysł w wykonaniu cnót, w zwyciężeniu samego siebie, w opieraniu się nacierającym pokusom. A na świecie zostający, żadnego mądrze nie przeląkł się niebezpieczeństwa, które przy sprawiedliwości przełamać było potrzeba… Dodaje, że dopuści na niego Pan Bóg prześladowanie ze strony ludzi zawistnych, i że prosił, aby pozwolono mu oddalić się od tych krajów… był jednak ponownie gwardianem w Przemyślu (1678 - 79) oraz na Górze św. Anny (1676 - 78 ) i w Zamościu (1694 - 95), przełożonym (1684 - 85) i wikarym w Pińczowie, wikarym we Lwowie i Gliwicach, w wielu też klasztorach spowiednikiem. Pracowite życie zakończył w Solcu nad Wisłą 9 lutego 1705 roku.