22 grudnia

TRZYKROTNIE WYGNANY… TUŁACZE LOSY br. BENEDYKTA WOJTCZAKA

Walenty Wojtczak, w zakonie br. Benedykt, urodził się 10 lutego1840 r. we wsi Jaskółki k. Ostrowa Wielkopolskiego w Wielkim Księstwie Poznańskim. Do REFORMATÓW PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ został przyjęty 1 kwietnia 1861r., zapewne jako tercjarz…; w roku 1864 odbywał nowicjat w Wieluniu. W wyniku przeprowadzonej przez władze carskie kasaty klasztoru, w listopadzie zmuszony został powrócić do domu.

W roku następnym wstąpił do Prowincji Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (PRUSKO - POZNAŃSKIEJ). Po ukończeniu nowicjatu w Wejherowie złożył 12 września1866 r. śluby proste; trzy lata później, 18 października 1869 r. we Wronkach, uroczyste. W klasztorach, w których pracował, zlecano mu przede wszystkim urząd kwestarza (Łąki Bratiańskie, Osieczna, Wejherowo ); był także ogrodnikiem i szafarzem, służył pomocą w infirmerii… Po likwidacji prowincji przez władze pruskie w ramach tzw. Kulturkampfu w roku 1875, która zastała go w Łąkach Bratiańskich, wyemigrował do Francji. Cztery lata później został stamtąd wydalony… Przybył wówczas do Galicji i tam w klasztorze jarosławskim był zakrystianem (1879 - 80), a w kęckim szafarzem (1880 - 81). Starał się w tym czasie o skierowanie do pracy w Prefekturze Misyjnej Konstantynopola. Zgodę z Rzymu otrzymał w roku 1881, w czasie odbywanej wraz z br. Laurentym Piętą pielgrzymki do Ziemi Świętej…

Miejscem jego pracy w Turcji była Smyrna… Wkrótce władze zakonne przychyliły się do nowej skierowanej przez niego prośby i oddelegowały go do posługi w Kustodii Ziemi Świętej. Pierwszych kilka miesięcy pełnił służbę w klasztorze przy Bazylice Grobu Bożego. Władze Kustodii postanowiły wykorzystać jego zdolności kwestarskie i przez ministra generalnego zleciły mu misję zbierania jałmużny w Santiago w Chile (z ramienia tamtejszego Komisariatu Ziemi Świętej). Udał się najpierw do Rzymu… Okazało się jednak, że stan zdrowia nie pozwala mu podjąć się tej misji. Powrócił więc do Palestyny, a wkrótce, w roku 1883, do Galicji, gdzie w krakowskim klasztorze był przez jakiś czas kwestarzem.

Po raz drugi udał się do Ziemi Świętej w roku 1888. Tam przebywał najpierw w jerozolimskim klasztorze Najświętszego Zbawiciela (jako socjusz wikariusza Kustodii) , a następnie w Jaffie (1889 - 90, opieka nad gośćmi), Ramie (1890 - 92, zakrystian) i Betlejem (odpowiedzialny za aprowizację).

Po pięciu latach, jesienią roku 1893, przeszedł do pracy w PREFEKTURZE KONSTANTYNOPOLITAŃSKIEJ – kolejno w Smyrnie, w klasztorze św. Pacyfika na wyspie Prinkipos (największej z Wysp Książęcych na Morzu Marmara) i w wreszcie w samym Konstantynopolu (Stambule), gdzie zmarł 22 grudnia 1902 r.

Zawsze, w licznych miejscach swego pobytu, dawał dowody swej wielkiej pobożności…