6 lutego

BR. JACEK BENISCH, OSTATNI INTROLIGATOR WŚRÓD POLSKICH REFORMATÓW…

O. Adam Jan Błachut w „SŁOWNIKU ARTYSTÓW REFORMACKICH W POLSCE” (Warszawa 2006) do takowych zaliczył również introligatorów (compactor librorum, artis librariae). Wymienia ich tylko pięciu, spośród których dwóch porzuciło zakon… Ostatnim, który parał się tą profesją na przełomie wieku XIX i XX był br. Jacek Benisch, z chrztu Józef (pozostali dwaj działali w XVIII stuleciu).

Urodził się w Wadowicach w roku 1854. Do REFORMATÓW PROWINCJI GALICYJSKIEJ został przyjęty jako brat – tercjarz (formalnie do III Zakonu św. Franciszka) w Jarosławiu. Liczył sobie wówczas lat dwadzieścia cztery i z wykształcenia był introligatorem. W roku 1882 dopuszczony został do rozpoczęcia nowicjatu w I Zakonie (w Przemyślu) i po zakończeniu owej rocznej próby, w święto Stygmatów św. Franciszka, 17 września, złożył profesję czasową; po kolejnych czterech latach profesję wieczystą (2 maja 1887 r. w Krakowie).

Poza wymienionymi już klasztorami pracował krótko w Sądowej Wiszni i Bieczu. Przeważająca część jego pięćdziesięcioletniego życia zakonnego związana była z Wieliczką (w sumie 39 lat). Przebywanie tak długi czas w tym klasztorze, będącym jednocześnie domu nowicjackim, świadczyło niewątpliwie o jego wzorowej postawie jako zakonnika i przykładnym życiu, w którym oprócz służenia braciom poprzez wykonywanie wyuczonego zawodu, powierzano mu również niekiedy opiekę nad zakrystią. Chociaż nie zmieniał miejsca zamieszkania, to jednak należał do różnych prowincji: Matki Bożej Bolesnej (do roku 1899), Niepokalanego Poczęcia NMP (1899-1911), Matki Bożej Anielskiej (od roku 1911)… Zmarł 6 lutego 1928 r. w Wieliczce.