27 grudnia
NIEZMORDOWANY NA URZĘDACH… o. KRESCENCJAN KASPRZYCKI
Wojciech Kasprzycki, syn Wojciecha, urodził się około roku 1760. W dniu 12 sierpnia 1779 r. rozpoczął życie zakonne w MAŁOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW. Nowicjat odbywał w Solcu, w klasztorze św. Stanisława, biskupa i męczennika. Otrzymał imię Krescencjan. Ukończywszy formację nowicjacką, złożył 12 sierpnia 1780 r. profesję uroczystą (śluby wieczyste). Filozofię studiował w Sandomierzu, teologię w Lublinie i Krakowie, prawo kanoniczne w Pińczowie. Święceń kapłańskich udzielił mu biskup sufragan Franciszek Potkański 11 marca 1786 r. w Krakowie.
W roku ukończenia studiów (1789 r.) mianowany został lektorem filozofii w Pilicy; w 1790 r. zlecono mu tam nauczanie retoryki. Przez kolejnych pięć lat (1791 - 96) wykładał filozofię w klasztorze sandomierskim; następne dwa był socjuszem i osobistym sekretarzem ministra prowincjalnego, o. Piotra Alkantary Wierzbickiego. W latach 1798 - 99 pełnił urząd lektora teologii w Krakowie. W latach następnych tenże urząd pełnił jeszcze przez lat sześć (w Lublinie, Krakowie i Sandomierzu). Był również profesorem teologii mistycznej (duchowości) w Pińczowie. W sumie pracy dydaktycznej oddawał się przez lat piętnaście, jak zaznaczono w nekrologu – z wielkim pożytkiem młodzieży zakonnej. Przez dwa lata w Wieliczce (1807 - 09) i cztery w Stopnicy (1821 - 24) był magistrem nowicjatu.
Kilkakrotnie powierzano mu urząd przełożonego klasztoru (gwardiana lub – gdy był jednocześnie definitorem albo kustoszem – prezesa [prezydenta]). I tak: w Stopnicy (1799 - 1800, 1805 - 06, 1821 - 23 i 1824), Zamościu (1806, był ostatnim tamtejszym gwardianem, w tymże roku konwent został zamknięty przez rząd austriacki), Pińczowie (1814 - 15) i Krakowie (1809 - 12 i 1815 - 17).
Przez szereg lat był także członkiem zarządu prowincji: definitorem (1806 - 09, w prowincji „obojga Galicji” czyli klasztorów małopolskich i galicyjskich i 1815 - 18), prowincjałem (1818 - 21; wybrany na kapitule w Sandomierzu 2 lipca) i kustoszem (1824 – w ostatnich miesiącach życia). W roku 1824 pełnił urząd komisarza generalnego PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ i przewodniczył kapitule obradującej w klasztorze stopnickim w pierwszych dniach lipca tegoż roku. Zmarł 27 grudnia 1824 r. w Stopnicy.
Jak podkreślono w nekrologu, wszystkie urzędy pełnił z wielką gorliwością i troską o dobro prowincji oraz powierzonych sobie braci; dokładał wszelkich starań, aby we wspólnotach klasztornych panowały pokój i zgoda. W dzień i w nocy poświęcał wiele czasu na modlitwę. We wszystkim był przykładnym, dla wszystkich wzorem pracowitości i innych cnót. Wielce zasłużony dla prowincji…
W czasie, gdy pełnił urząd prowincjała, reformaci małopolscy zostali uhonorowani wyniesieniem do godności biskupiej byłego ich ministra prowincjalnego i misjonarza apostolskiego w Egipcie, o. Prospera Adama Burzyńskiego. Sakrę biskupią przyjął on 19 marca 1820 r. Przez kolejnych dziesięć lat był ordynariuszem diecezji sandomierskiej. Był jedynym biskupem w historii polskich reformatów. Ale jednocześnie w tym samym roku reformaci byli zmuszeni przez władze Królestwa Polskiego do opuszczenia klasztoru lubelskiego. O. Kasprzycki dołożył wielu starań, aby elementy wyposażenia klasztornej świątyni znalazły się w innych reformackich kościołach…
