2 grudnia

DŁUGOWIECZNY REFORMAT… o. ANASTAZY WOJCIECHOWSKI

Michał Aleksander Wojciechowski urodził się 6 sierpnia 1836 r. w wiosce Rumunki k. Gostynina w Guberni Warszawskiej. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Gostyninie przez lat sześć; później, do dziewiętnastego roku życia pozostawał przy rodzicach. Do REFORMATÓW PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ wstąpił 27 lutego 1855 roku. Rozpoczynając nowicjat w Szczawinie Kościelnym, otrzymał habit franciszkański i imię zakonne ANASTAZY. Po ukończeniu nowicjatu skierowany został do Brzezin, skąd w roku 1857 do Kalisza, gdzie odbywał studia filozoficzne i matematyczne. Tam też złożył profesję uroczystą 1 stycznia 1858 r. W latach 1859 - 62 studiował teologię w Warszawie. Tam, 17 grudnia 1859 r., wyświęcony został na kapłana. Od roku 1862 był kaznodzieją w Brzezinach Łódzkich.

Po kasacie zakonów Królestwa Polskiego, dokonanej przez rząd carski w listopadzie 1864 r., przez krótki czas przebywał w klasztorze etatowym w Lutomiersku. W roku 1866 został mianowany wikariuszem parafii Bogdanów w diecezji kujawsko-kaliskiej. W latach 1877 – 1922 był proboszczem w Orlu. Następnie mieszkał w domu księży emerytów w Ciechocinku, skąd przeniósł się do Kłobi, gdzie spędził ostatnią dekadę swego życia. Tam też zmarł 2 grudnia 1933 r., jako ostatni z reformatów PROWINCJI WIELKOPOLSKIEJ i jako ostatni zakonnik, który doświadczył kasaty roku 1864. Spoczął na miejscowym cmentarzu parafialnym, w grobie do dziś zachowanym. Formalnie do końca życia pozostawał zakonnikiem; a przez szereg lat był najstarszym kapłanem żyjącym w diecezji włocławskiej (wcześniej kujawsko-kaliskiej). W spisie prezbiterów „według daty święceń”, zamieszczonym w ROCZNIKU tejże diecezji na rok 1933, kolejni dwaj byli młodsi o 17 lat… czemu nie można się dziwić, skoro o. Wojciechowski żył 97 lat, z czego 74 jako kapłan…