25 listopada

O. RUPERT WILCZYŃSKI, MISJONARZ W GÓRNYM EGIPCIE

Andrzej Wilczyński, w zakonie o. Rupert, urodził ok. roku 1748, prawdopodobnie w Złoczowie.

Do REFORMATÓW PROWINCJI RUSKIEJ przyjęty został  21 marca 1773 r.; sześć dni później rozpoczął nowicjat w Sądowej Wiszni, gdzie też 27 marca 1774 r. złożył profesję uroczystą. Studia w zakresie artium (uzupełniające szkoły średniej) odbywał w Rawie Ruskiej, filozoficzne w Krzemieńcu, teologiczne we Lwowie. W tamtejszej katedrze 29 maja 1779 r. otrzymał z rąk bpa Ferdynanda Kickiego, sufragana i koadiutora abpa Wacława Sierakowskiego, święcenia kapłańskie.

W roku 1782, bezpośrednio po ukończeniu studiów, został lektorem filozofii w Rawie Ruskiej. W następnych latach kontynuował tę pracę w klasztorach na Wołyniu (w Dederkałach Wielkich i Krzemieńcu), już jako członek REFORMACKIEJ KUSTODII św. Anny, erygowanej w roku 1784.

Wybrany gwardianem w Dederkałach podczas kongregacji w Chełmie 12 lipca 1789, po kilku miesiącach złożył rezygnację. Zwolniony z urzędu 12 stycznia 1790 r., na własną prośbę skierowany został do pracy misyjnej, zgodnie z dyspozycją Kongregacji Propagandy (Rozkrzewienia) Wiary. Z pisanych przez niego listów wynika, że czuł się winnym nieporozumień i niepokojów w klasztorze dederkalskim; prawdopodobnym więc jest, że swój wyjazd na misje traktował jako formę ekspiacji za uczynione zło... Ale z tychże listów dowiadujemy się też pewnych szczegółów o jego pobycie w Rzymie i o drodze do hospicjum misyjnego.

Do Rzymu przybył w kwietniu 1790 i zamieszkał w konwencie S. Pietro in Montorio. Pół roku później przybył tam o. Prosper Burzyński z PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ. Uczyli się języków (szczególnie włoskiego) i teologii, z której mieli zdać egzamin przed jednym z kardynałów. Kongregacja Rozkrzewienia Wiary dekretem z dnia 27 listopada 1790 przeznaczyła ich do pracy przez 7 lat na misjach w Egipcie, z możliwością przedłużenia… Przed opuszczeniem Wiecznego Miasta byli przyjęci na audiencji przez Ojca św. Piusa VI. Po drodze do Livorno, portowego miasta położonym nad Morzem Liguryjskim, nawiedzili sanktuaria franciszkańskie w Dolinie Reatyńskiej: Fonte Colombo i Greccio. Na okręt wsiedli 8 maja 1791 r. Po osiemnastu dniach przybyli do Aleksandrii i zatrzymali się w hospicjum XX. Bernardynów, czekając aż skończy się epidemia („powietrze”). Aleksandrię opuścili 3 lipca i dopłynąwszy do Rosetty zatrzymali się tam na dwa tygodnie w hospicjum XX. Bernardynów, znowu z powodu panującej epidemii. W Kairze znaleźli się 31 lipca; tam przez trzy tygodnie, czekali na ustąpienie „powietrza”, na które zmarło na Cyprze, w Aleksandrii i Egipcie półtora miliona ludzi, w tym dwóch tamtejszych misjonarzy. Siódmego dnia pobytu tamże o. Rupert przywdział „suknie arabskie” i otrzymał imię Abraham (po arabsku: Ibrahim). Do Górnego Egiptu wyruszyli 22 sierpnia: Wilczyński do Achmim, Burzyński do miasta Tahta (dzień drogi od Achmim).

Ostatni z zachowanych listów Wilczyńskiego nosi datę 25 stycznia 1792, wysłany został z Achmim i adresowany był do o. kustosza Zygmunta Mężeńskiego. Informował w nim, że w całym Egipcie jest „wielu Katolików, ale więcej Heretyków, a najwięcej Turków”. Ludzie w miejscu jego przeznaczenia są dobrzy, „pod domami na drogach sypiać zwykli, domy bez dachów i szklanych okien”…

Później jeszcze dwukrotnie wspomina go w swoim listach, pisanych z Rzymu na przełomie 1792 i 93 roku, o. Burzyński. „W przeszły miesiąc miałem list z Kairu gdzie o. W. Rupertus stąd wyszedł, bidują jak mogą na usługach wiernych i cierpią niebożęta wiele”. Także w liście informującym o śmierci o. Atanazego Peterskiego (3 października1793 r. w Achmim lub pobliskim Nagade) Burzyński nadmienia, że przygotowany był on na ten moment przez o. Ruperta.

Sam o. Wilczyński zmarł w Achmim 25 listopada 1801 r. Burzyński, przesyłając swojemu prowincjałowi, o. Nepomucenowi Wielowiejskiemu tę informację wspomniał „o nadzwyczajnych cnotach zmarłego, jego ascezie, sypianiu na ziemi i żywieniu się w dłuższych okresach jedynie daktylami i chlebem”. W nekrologu zamieszczonym w kronice klasztoru dederkalskiego, przechowywanej w Kijowie, zapisano, że pracował wśród Koptów w Egipcie, był zwolennikiem praktykowania ścisłego ubóstwa i ciało swoje karcił postami…