26 listopada

O. JACEK JEWASECKI, PROWINCJAŁ WIELKOPOLSKI I POSTANOWIENIA Z CZASÓW JEGO RZĄDÓW PROWINCJĄ…

Życie zakonne w WIELKOPOLSKIEJ PROWINCJI REFORMATÓW rozpoczął w nowicjacie osieckim 19 sierpnia 1771 r. Rok później złożył śluby uroczyste w rękach ówczesnego tamtejszego gwardiana, o. Alojzego Bielewicza. W pierwszych latach po święceniach kapłańskich był lektorem filozofii w Choczu (1784 - 89 i 1790 - 91) i jednocześnie archiwistą (1785 - 87).  W tymże klasztorze pełnił urząd gwardiana i prefekta studiów w latach 1798 - 1800. Na kapitule 1800 roku odbywającej się w konwencie chockim, w dniu 30 czerwca wybrany został prowincjałem. Uchwalono wówczas „aby, gdy Przełożony wizytujący Prowincję, będzie miał przyjść na zaczęcie wizyty, wszyscy Zakonnicy w Refektarzu stali na swoich miejscach, a jak Przełożony wnidzie do Refektarza, klęknie i pocałuje ziemię, toż Zakonnicy klękną i ziemię pocałują, mówiąc: Benedicite” (Błogosław)… W roku następnym, na kongregacji w Choczu ustalono, że „1. Przy Grobie w Wielki Piątek Zakonnicy (…) mają klęczeć, dla lepszego zaś porządku Tablica niech będzie napisana, który której godziny będzie miał tę powinność odbywać. 2. Ojcowie Kaznodzieje będą w czasie ugodzeni tytułem Rdi Pris (Wielebnego Ojca) lecz tylko ci, którzy 14 lat będą według Reguły gorliwie z pożytkiem dusz ludzkich kazać, gdyby też i przerwanie, a kazania z lat 10 pokażą czysto pisane. 3. Nowicjat tymczasowo był naznaczony w Konwencie Szamotulskim…  

Poza tym był również lektorem teologii, definitorem w latach 1806 - 09 i 1813 - 15 (po śmierci o. Grabińskiego). Przynajmniej od roku 1805 mieszkał w Koninie, gdzie w latach 1805 - 06 i 1812 - 18 pełnił urząd gwardiana. W roku 1812, po śmierci o. Onufrego Bystrego, przez krótki czas był także gwardianem w Warszawie. Uhonorowany był tytułem notariusza apostolskiego.

Zmarł 26 listopada 1823 r. w Koninie.