9 listopada
ZAKONNIK I DUSZPASTERZ PARAFIALNY… o. SERAFIN MOLSKI
Życie o. Serafina Molskiego zamyka się w latach 1731-1818; przeżył więc 87 lat, co w tamtych czasach stawiało go w rzędzie najbardziej długowiecznych. Przyszedł na świat w roku 1731 w Babuchowie k. Rohatyna, w województwie ruskim, w wielodzietnej rodzinie. Jego ojciec, Stanisław Maksymilian, podobnie jak i dziadek, Józef, pełnił urząd kasztelana rogozińskiego. W dniu 8 stycznia został ochrzczony „z wody” przez ks. Jana Antoniego Mieczyńskiego, komendarza, w kościele rohatyńskim, otrzymując imiona Tomasz Stanisław Kostka. Po pięciu latach ceremonii uzupełniających dopełnił tenże ks. Mieczyński w obecności starosty rohatyńskiego i podstoliny latyczowskiej…
Do REFORMATÓW KUSTODII (od roku 1763 – PROWINCJI) RUSKIEJ wstępował w roku 1758 dwukrotnie… Przyjęty 6 października we Lwowie, po sześciu dniach rozpoczął nowicjat w Sądowej Wiszni; opuścił 25 listopada, a już po czterech dniach powrócił… Przyjęty na nowo 3 grudnia w Rawie Ruskiej, ponownie też rozpoczął formację nowicjacką w Sądowej Wiszni 10 grudnia. Rok później złożył profesję uroczystą…
Filozofię studiował w Chełmie (1760 - 63); w tym też czasie otrzymał święcenia niższe w tamtejszym kościele reformatów (1760) i subdiakonatu w Skierbieszowie (1762). Szafarzem był biskup chełmski, Walenty Wężyk. Przez kolejne cztery lata zgłębiał tajniki teologii we Lwowie; w tamtejszej też katedrze w roku 1764 otrzymał z rąk Rajmunda Jezierskiego, biskupa bakowskiego, święcenia diakonatu (17 marca) i prezbiteratu (21 kwietnia).
Kilkakrotnie powierzano mu urząd kaznodziei (w Krzemieńcu, Dederkałach, Sądowej Wiszni, Lwowie i Złoczowie) oraz wikarego konwentu (w Chełmie, Krzemieńcu, Lwowie i Bukaczowcach). Dwukrotnie wybierany był gwardianem: w Sądowej Wiszni (1781 - 82) i Złoczowie (1784 - 87). Należał także do wspólnot klasztornych w Kryłowie oraz Rawie Ruskiej.
W roku 1785 sześć spośród dziesięciu klasztorów PROWINCJI RUSKIEJ utworzyło wraz z ośmioma konwentami PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ nową PROWINCJĘ, tzw. GALICYJSKĄ. Decyzja ta wymuszona była przez zaborcze władze Austrii (reformy józefińskie). Zapewne także z woli tych władz niektórzy z kapłanów zakonnych podjęli pracę w parafiach, najczęściej jako wikarzy. W roku 1797 do duszpasterstwa parafialnego (in cura aninarum) oddelegowanych było piętnastu reformatów PROWINCJI GALICYJSKIEJ.
Wśród nich był także o. Serafin. Przypisany do klasztoru w Bukaczowcach, w latach 1793 - 99 pełnił urząd wikarego parafii Dolina (przy proboszczu, ks. Kazimierzu Szaniawskim). Wcześniej, należąc do wspólnoty zakonnej w Rawie Ruskiej, przez trzy lata , był wikarym jednej z lwowskich parafii… Prawdopodobnie i w następnych latach pozostawał praktycznie poza wspólnotą klasztorną, oddając się pracy duszpasterskiej.
W roku 1806 o. Feliks Janowski, prowincjał czasowo połączonych PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ I GALICYJSKIEJ, próbował nakłonić go do powrotu w mury klasztorne. Przeznaczony został do Jarosławia jako kaznodzieja tamtejszej kolegiaty. Jak wynika z listu pisanego doń przez prowincjała, mógł też wybrać na zamieszkanie klasztor w Sądowej Wiszni (w diecezji przemyskiej, dekanacie jaworowskim). W następnym roku tam też został przypisany… Pozostał jednak jako wikary na parafii w Jaworowie; w ostatnich latach życia już jako emeryt. Tam też zmarł 9 listopada 1818 r. Pochowany został na miejscowym cmentarzu przez ks. Kacpra Małeckiego, proboszcza jaworowskiego.
